Αυτές που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ!!!
Όταν το 1962 η 26άχρονη, γεννημένη στην Ελβετία, Ούρσουλα βγήκε από τη θάλασσα στην πιο κλασική σκηνή του «Τζέιμς Μποντ Εναντίον Δόκτορος Νο», θα άλλαζε άπαξ και διά παντός το σινεμά. Φορώντας το πιο διάσημο μπικίνι στην Ιστορία, η «Χάνεϊ Ράιντερ» έθεσε μια και καλή τα στάνταρντ του ιδανικού Bond girl. Που είναι σέξι, αλλά και επικίνδυνο, που θα σε ρίξει με το έτσι θέλω στο κρεβάτι, αλλά μετά μπορεί (με το άλλο θέλω) να σε σκοτώσει, που θέλει τα πάντα και τα θέλει τώρα. Όταν ο Σον Κόνερι την κοιτάζει και, αφού συνέρχεται από το σοκ, υπόσχεται στην αναδυόμενη Αφροδίτη ότι δεν θα της κλέψει τα όστρακα που συλλέγει, εκείνη ατάραχη του απαντά: «Κι εγώ σου το υπόσχομαι ότι δεν θα το κάνεις». Ο κίνδυνος που λέγαμε πιο πάνω.
Το magnum opus του Βιμ Βέντερς, Παρίσι, Τέξας, εμπεριέχει, πέραν όλων των άλλων, και ένα ηθικό δίδαγμα χρήσιμο για κάθε άντρα: αν κυνηγήσεις μια γυναίκα σαν τη Ναστάζια Κίνσκι, αργά ή γρήγορα θα καταλήξεις πληγωμένος, παρατημένος και μόνος. Κάπως σαν τον χαρακτήρα που υποδύθηκε ο Χάρι Ντιν Στάντον. «Νομίζω ότι η Ναστάζια έπαιξε απλώς τον εαυτό της. Είναι από τη φύση της μια απίστευτα γοητευτική γυναίκα». Γι' αυτό και στη λίστα των «θυμάτων» της περιλαμβάνονται τα ονόματα των Ρόμαν Πολάνσκι, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και Κουίνσι Τζόουνς. Α, ναι. Και τα δικά μας.
«Είναι τόσο όμορφη που καταλήγει άσεμνη». Έτσι περιέγραψε ο Μπερνάντο Μπερτολούτσι την Εύα Γκριν, πρωταγωνίστριά του στην ταινία Οι Ονειροπόλοι. Ο ίδιος βέβαια δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το «άσεμνη». Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας με τα πλάνα του μεταχειρίζεται το σώμα της (τι δέρμα, τι στήθος!) σαν να είναι κάποιο kinky μουσειακό έκθεμα. Και είναι τόσο γοητευτική, που γίνεται το μήλον της Έριδος ανάμεσα σε έναν Αμερικανό φοιτητή και τον ίδιο της το δίδυμο αδερφό.
«Υπάρχουν πολύ πιο όμορφα κορίτσια από εμένα στο Παρίσι» ισχυρίζεται με μπρίο η Τζιν Σίμπεργκ στην ταινία Με Κομμένη την Ανάσα. Κανένας όμως δεν την πιστεύει. Ούτε ο αλαζόνας απατεωνίσκος που υποδύεται ο Ζαν Πολ Μπελμοντό, που προσπαθεί συνέχεια να τη ρίξει στο κρεβάτι. Ούτε ο σκηνοθέτης Ζαν Λικ Γκοντάρ, που τραβούσε από τόσο κοντά αυτή την πανέμορφη κοπέλα από την Άιοβα, που σχεδόν βλέπεις τα σάλια του στο φακό. Ούτε φυσικά όλα αυτά τα «πιο όμορφα κορίτσια στο Παρίσι», που μόλις είδαν τον πιο σέξι λαιμό στην ιστορία του σελιλόιντ πήγαν τρέχοντας στους κομμωτές τους ζητώντας τους «την κουπ της Σίμπεργκ». Βέβαια, σε κάθε άλλη γυναίκα ήταν απλώς ένα κούρεμα.
Η Μπαρντό ήταν η απόλυτη Γαλλίδα «γατούλα». Η Μπίρκιν ήταν μια femme fatale με τα όλα της. Ο άτιμος Σερζ Γκενσμπούρ σε μία μόνο ζωή κατάφερε να πάρει και τις δύο! Και σε μια συγκεκριμένη σκηνή του τραγικά υπερεκτιμημένου Αν ο Δον Ζουάν Ήταν Γυναίκα, οι κοινοί θνητοί είχαν την ευκαιρία να δουν, έστω για λίγο, πόσο τυχερός ήταν. «Είναι μια απαίσια ταινία» είχε δηλώσει εκείνη την εποχή η Τζέιν Μπίρκιν. «Αλλά δέχτηκα να την κάνω για να βρεθώ στο ίδιο κρεβάτι με την Μπριζίτ Μπαρντό. Κάθε σπιθαμή του κορμιού της είναι τέλεια. Και αυτό το λέω εγώ, που δεν με λες και άσχημη». Προσοχή στα σάλια.
Κάποιοι λένε τα καλύτερα για την όντως εντυπωσιακή ερμηνεία του Μπιλ Μάρεϊ. Άλλοι βγάζουν το καπέλο στη Σοφία Κόπολα για το πώς κατάφερε να αποτυπώσει το συναισθηματικό αλισβερίσι των δύο πρωταγωνιστών. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο θα θυμόμαστε το Χαμένοι στη Μετάφραση στον αιώνα τον άπαντα είναι ένα ροζ εσώρουχο που τυλίγει μαγικά έναν τέλειο κώλο. Και αυτός ανήκει στη Σκάρλετ Γιοχάνσον. Κι ο κώλος δεν είναι καν το καλύτερο πράγμα πάνω της.
Όταν η Σιένα εμφανίζεται στο Χάπια, Σφαίρες και 2.000.000 Λίρες, την γκανγκστερική ταινία που την έμπασε για τα καλά στις φαντασιώσεις μας, ο ντίλερ κοκαΐνης, που υποδύεται ο Ντάνιελ Κρεγκ, τα βρίσκει σκούρα. Αλλά ποιος από εμάς θα τα κατάφερνε καλύτερα; Η Σιένα είναι ξανθιά, πονηρή και τόσο περίπλοκος χαρακτήρας όσο και τα εσώρουχά της, που της παίρνει τόσο πολύ χρόνο για να τα βάλει.
Για πολλά χρόνια κανένας δεν την έπαιρνε στα σοβαρά. Ήταν υπερβολικά όμορφη για να είναι και καλή ηθοποιός. Μέχρι που ο Πέδρο Αλμοδόβαρ κατάφερε να δει πίσω από το εκτυφλωτικό της παρουσιαστικό και να της δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο κλασικό, πια, Volver. Βλέποντας αυτή την ταινία, ακόμη και ένας μέσος Αμερικανός δεν θα μπορούσε παρά να αναγνωρίσει το ταλέντο της. Γιατί πράγματι, εκτός από τέλεια μύτη, μεγάλα, αμυγδαλωτά μάτια, λαιμό κύκνου και πλούσιο μπούστο, η Πενέλοπε έχει και ταλέντο. Πλούσιο και αυτό.
Η Ράκελ Γουέλτς δεν είχε απλώς ωραίο σώμα. Είχε ΤΟ σώμα. «Η εμφάνισή μου ήταν αρκετά διαφορετική από τα μέχρι τότε σύμβολα του σεξ» λέει η ίδια. «Ήμουν μαυρισμένη, με γυμνασμένο κορμί. Αρκετά διαφορετική από το πρότυπο της Μέριλιν Μονρόε». Στο γουέστερν 100 Rifles, σε μία από τις πιο παραγνωρισμένες σκηνές στην ιστορία της γυναικείας ομορφιάς στο πανί, η Γουέλτς στέκεται κάτω από το ντους φορώντας μόνο ένα πουκάμισο. Και ενώ τρίβεται και το ύφασμα μουσκεύει, παίρνουμε μια καλή ιδέα του τι χάνουμε.
Σύμφωνοι, στον Πόλεμο των Άστρων, στο Εξ Επαφής, ακόμη και στο V for Vendetta, η Νάταλι Πόρτμαν είναι ωραιότερη και, φυσικά, μεγαλύτερη. Αλλά στο Λεόν είναι… Σε παρακαλούμε, μη μας παρεξηγήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου