Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

"Όταν είδα πως το έπαθε, σοκαρίστηκα...

Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς συγκλονίζει...  
Στο ALL STAR BASKET που θα βγει στα περίπτερα την Τετάρτη (7/12) ο άσος του Πανιωνίου,  μιλάει για τον τραυματισμό του πατέρα του, τη ζωή του μετά το δραματικό γεγονός έως το χαμό του μεγάλου "Μπόμπαν" αλλά και τα όνειρα του για το μέλλον! Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης του Βλαδίμηρου στο Νίκο Συρίγο...  

 - Τη στιγμή του τραυματισμού του πατέρα σου, την έχεις δει; 
«Ναι… Και μάλιστα σε άσχετη στιγμή. Όταν ήμουν 12 χρονών! Είχε πάει καλεσμένος σε μία εκπομπή και κάποια στιγμή, ενώ μίλαγε, έδειξαν τη φάση… Σοκαρίστηκα… Μέχρι τότε δεν ήξερα πως είχε συμβεί και βλέποντας το περιστατικό, έπαθα σοκ…».

- Θύμωσες με κάποιον γι’αυτό που συνέβη; Πχ. με τον Κουκουλεκίδη για εκείνο το σφύριγμα…
«Και να θύμωνα τι θα γινόταν; Όχι να θύμωνα αλλά και να σκότωνα τον Κουκουλεκίδη θα άλλαζε τίποτα;»

- Από την ώρα που είδες το περιστατικό και μετά άλλαξε κάτι στη ζωή σου; Στο χαρακτήρα σου; Έγινες ας πούμε πιο ήρεμος;
«Όχι... Είμαι πολύ νευρικός! Τα γονίδια του πατέρα μου, βλέπεις… (γέλια)»

- Έχεις χτυπήσει ποτέ το κεφάλι σου στον τοίχο; Μεταφορικά…
«Ουουου… (Γέλια). Για το μπάσκετ αλλά και για άλλες καταστάσεις». 

- Μετανιώνεις εύκολα;
«Όχι δεν μετανιώνω… Τρελαίνομαι όμως όταν διαπιστώνω εκ των υστέρων, πως αν είχα μεγαλύτερη ωριμότητα και ψυχραιμία, θα απέφευγα κάποια λάθη».

- Όπως;
«Θα το πω πρώτη φορά… Και το λέω τώρα γιατί νιώθω πλέον ώριμος. Υπήρχε ένα μεγάλο διάστημα στη ζωή μου, που παραμελούσα το μπάσκετ. Που δεν ήταν βασική μου προτεραιότητα. Μου άρεσε να ζω πιο έντονα τη ζωή μου….».

- Ξενύχτια και τέτοια;
«Όχι ξενύχτια… Αλλά είχα άλλο τρόπο σκέψης. Σκεφτόμουν άλλα πράγματα εκτός από το μπάσκετ. Κοπέλες, καφέδες, εξόδους κλπ. Κι επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής, παρότι είχα παίξει λόγω ταλέντου στις Εθνικές ομάδες, την εποχή που ανέβηκα για πρώτη φορά στο αντρικό, δεν είχα ούτε στόχους, ούτε νοοτροπία αθλητή, ούτε τίποτα!»

- Ένιωσες να σου χαρίζεται κάτι λόγω του ονόματος Γιάνκοβιτς αλλά και αυτού που είχε συμβεί στον πατέρα σου;
«Όχι… Ποτέ δεν ένιωσα να μου χαρίζεται κάτι. Σε ένα τόσο ψηλό επίπεδο, δεν μπορείς να παίξεις αν δεν το αξίζεις. Απλά τότε, έπαιζα λόγω ταλέντου και ονόματος… Απλά έπαιζα για την τρέλα μου. Πρώτη επιλογή μου ήταν οι βόλτες, τηλέφωνα, μηνύματα κλπ. και μετά το μπάσκετ. Ξέρεις τις μαλακιούλες που κάνουν οι πιτσιρικάδες…».

- Έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι μεγάλωνες μόνος σου; Αν ήταν ο πατέρας σου παρόν, δεν θα φερόσουν διαφορετικά;
«Ναι… Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η μάνα μου δεν ήταν πάντα εκεί για μένα. Έχει περάσει πολλά και είναι ο βασικός λόγος που πατάω ξανά στα πόδια μου τώρα. Όλα αυτά τα χρόνια με έβαλε ξανά στο σωστό δρόμο άπειρες φορές. Άπειρες…». 
http://basketnet.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου