Tου Αντώνη Παπαγιαννίδη Ώστε, λοιπόν, η κυρά Μέρκελ μαζί με τον Μάριο Μόντι και τον Μαριάνο Ραχόϊ (στο βάθος και ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρρόζο) συμφώνησαν να μην βλέπουν τον Γάλλο υποψήφιο για την Προεδρία Φρανσουά Ολλάντ, ούτε καν να αναφέρονται σ’ αυτόν, ώστε να πριμοδοτηθεί ο ανθυποψήφιός του Νικολά Σαρκοζί. Και να μην αμφισβητηθεί η Ευρωπαϊκή πορεία προς την αιώνια σταθεροποίηση, δηλαδή..
η διαχείριση της οικονομίας δια της ύφεσης. (Τραγική η εικόνα της Γαλλικής Προεδρίας! Σαρκοζί στην θέση του Στρατηγού Ντε Γκωλλ. Ολλάντ στην θέση του Φρανσουά Μιττεράν). Όταν αυτό διέρρευσε, τρέχουν και δεν φθάνουν συνειδητοποιώντας ότι ουσιαστικά πριμοδοτούν εκείνον ακριβώς που πήγαιναν να θέσουν σε καραντίνα. Οι λαοί – και πάντως οι Μεσογειακοί λαοί – την παίρνουν στραβά την υπαγόρευση.
Σ’ εμάς, είχαμε το αντίστοιχο – πώς; Ο Θόδωρος Πάγκαλος και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος προσέρχονταν στο «Βήμα της Κυριακής», διαπρύσιοι κήρυκες του σχηματισμού Κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις εκλογές (οι οποίες «επετράπη» από την Ευρωπαϊκή κηδεμονία να λάβουν χώρα στην Ελλάδα – προτεκτοράτο: υπερβολή ήταν η εκτίμηση των F.T. ότι η Ελλάδα αποτελεί την πρώτη Ευρωπαϊκή αποικία, το προτεκτοράτο αρκεί!). Καλά, ο Άρχων Δημήτριος έσπευσε να επαναστοχεύσει εξηγώντας ότι αναφέρεται σε συνεργασία, όχι σε συγκυβέρνηση. Όμως η ουσία παραμένει και είναι μια: η εκλογική διαδικασία επιχειρείται να γίνει τυπική και μόνον, καθώς στην τραγική εκείνη λογική των Μνημονιακών/Αντι-Μνημονιακών η δεύτερη επιλογή είναι αδιανόητη. Σοφότερος, εντέλει, ή πάντως προσεκτικότερος ο (γιος του εκδότη του Βήματος) Ανδρέας Ψυχάρης στο «Πρώτο Θέμα», παρέμεινε στην επίσημη γραμμή Σαμαρά/Ν.Δ.
Ο οποίος Αντώνης Σαμαράς συνεχίζει να διερευνά πόσο η υποδοχή ασώτου υιού της οποίας έτυχε την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες από την Ευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία θα λειτουργήσει, τελικά, υπέρ αυτού ή εναντίον του στην (Μεσογειακή) κάλπη στην Ελλάδα του 2012. Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου