Ο τίτλος του κειμένου είναι μία φράση που τώρα τελευταία την ακούω ολοένα και περισσότερο. Ίσως και λόγω ηλικίας πλέον οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι προσπαθούν να ωριμάσουν. Είναι πλέον στερεότυπο της κοινωνίας μας ότι όσο μεγαλώνεις πρέπει να ωριμάζεις και να σταματήσεις να είσαι πλέον τόσο ρηχός.Αυτή η έκφραση συνήθως βγαίνει στο προσκήνιο όταν η κουβέντα πάει στις σχέσεις. Όλοι μας θεωρητικά θα διαλέγαμε ένα “καλό” παιδί από κάποιον ή κάποια λιγότερο “καλό” και πολλές φορές χωρίς να παίζει κανένα ρόλο η εξωτερική του εικόνα.
Εγώ λοιπόν αυτό, αρνούμαι να το παραδεχτώ και πόσο μάλλον να....
το κάνω κτήμα μου. Σύμφωνοι, μεγαλώνουμε και πλέον αναζητάμε διαφορετικά πράγματα, σίγουρα για να διαλέξεις ένα άνθρωπο ως σύντροφο θα πρέπει να έχει και ψυχικά χαρίσματα εκτός από σωματικά αλλά εξακολουθώ να πιστεύω πως όλο αυτό είναι μία τεράστια υποκρισία. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν τα γούστα μας ή ότι συνειδητά κατεβάζουμε τον πήχη.
Θεωρώ ότι όλο αυτό είναι αποτέλεσμα των ανασφαλειών μας. Νομίζω ότι όσο μεγαλώνουμε, οι φοβίες και οι ανασφάλειες μας, μας εγκλωβίζουν ευκολότερα σε διάφορα αδιέξοδα. Εμείς πάνω στον πανικό μας και στην προσπάθεια μας να επιβιώσουμε αρπάζουμε σαν τους προγόνους μας τους πιθήκους, όποιον τύχει στον δρόμο μας χρησιμοποιώντας τους σαν κλαδιά για να πάμε από την μία κατάσταση στην άλλη. Νομίζω ότι φοβόμαστε τόσο πολύ να πατήσουμε στο έδαφος μόνοι μας. Γι αυτό προτιμάμε να γυρνάμε από κλαδί σε κλαδί.
Εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Σίγουρα συμφωνώ ότι στην επιλογή του συντρόφου μας παίζει μεγάλο ρόλο και η παράμετρος του “καλού παιδιού”, αλλά πως θα καταλάβεις αν κάποιος είναι καλό παιδί; Καλώς ή κακώς για να διαπιστώσεις αν κάποιος είναι “καλό” ή ¨κακό” παιδί πρέπει πρώτα να τον γνωρίσεις, και για να θες να γνωρίσεις κάποιον πρέπει κάτι να σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Κάτι από την εξωτερική του εμφάνιση γιατί εκείνη την στιγμή το μόνο στοιχείο που έχεις γι αυτόν τον άνθρωπο είναι μόνο αυτό που βλέπεις. Τα πράγματα λοιπόν είναι πάρα πολύ απλά. Σου αρέσει αυτό που βλέπεις και επιδιώκεις να γνωρίσεις τον άλλον ή δε σου αρέσει αυτό που βλέπεις και δε κάνεις καμία κίνηση. Το πως θα εξελιχθεί αυτή η γνωριμία είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό και εννοείται ότι όντως τότε παίζει μεγάλο ρόλο η παράμετρος του “καλού η κακού ” παιδιού. Αλλά τότε και μόνο τότε και όχι από την αρχή.
Εκεί θέλω να καταλήξω από την αρχή. Ας παραδεχτούμε όλοι μας, και πρώτος εγώ, ότι έχουμε περίεργα γούστα και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας χρησιμοποιώντας δικαιολογίες περί καλού και κακού παιδιού και ωρίμανσης και άλλα τέτοια.
Αφήστε λοιπόν τις μαλακίες, παραδεχτείτε ότι όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι που έχουν την δική τους ξεχωριστή άποψη έτσι και εσείς είστε ένας από αυτούς με τις περιέργειες του και ότι άλλο συνεπάγεται αυτό. Εννοείται παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το μυαλό του άλλου αλλά δε μπορώ να φανταστώ κάποιον να διαλέγει σύντροφο με μοναδικό κριτήριο αυτό. Εγώ προσωπικά θέλω να θέλω να κοιτάζω τον κώλο της γυναίκας μου όταν φεύγει από το μπαρ για να πάει τουαλέτα και
(νομίζω ότι) δεν με βλέπει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου