Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου (Φωτο + Βίντεο)

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, γνωστό στη χώρα μας και ως Μουντιάλ, αποτελεί την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη.

Διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1930, με διοργανώτρια την FIFA και συμμετέχουν οι εθνικές ομάδες των χωρών – μελών της. Αφού δώσουν μία σειρά προκριματικών αγώνων, οι 32 καλύτερες αγωνίζονται στην....
τελική φάση για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.

Η απόφαση για τη διοργάνωση ενός ποδοσφαιρικού παγκοσμίου κυπέλλου ήταν αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή - ΔΟΕ και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου – FIFA.

Πιο συγκεκριμένα, κατά τις αρχές του 20ου αιώνα η μόνη ποδοσφαιρική διοργάνωση παγκοσμίου βεληνεκούς ήταν το σχετικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό διεξαγόταν με ευθύνη αρχικά της διοργανώτριας πόλης και εν συνεχεία της FIFA. Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του Άμστερνταμ, η ΔΟΕ και η FIFA διαφώνησαν ως προς τον ορισμό του ερασιτεχνισμού, ουσιαστικά επί του ποιοι αθλητές είχαν δικαίωμα συμμετοχής – η FIFA υποστήριζε ότι εάν εφαρμοζόταν η λογική της ΔΟΕ, τα μεγαλύτερα αστέρια του ποδοσφαίρου δεν θα μπορούσαν να στελεχώσουν τις εθνικές ομάδες τους. Λύση δεν βρέθηκε και η ΔΟΕ αποφάσισε να αφαιρέσει το ποδόσφαιρο από τα ολυμπιακά αθλήματα, αρχής γενομένης από τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες.

Στις 26 Μαΐου 1928 η FIFA διεξήγαγε το συνέδριό της στο Άμστερνταμ επ' ευκαιρία της έναρξης του ολυμπιακού ποδοσφαιρικού τουρνουά – το οποίο η ΔΟΕ απειλούσε ότι θα ήταν το τελευταίο. Με πλειοψηφία 25-5, το συνέδριο ενέκρινε την πρόταση του προέδρου Ζυλ Ριμέ να αναλάβει η ομοσπονδία τη διεξαγωγή μιας διεθνούς διοργάνωσης το 1930, ανεξάρτητης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου δεν θα υπήρχε διάκριση μεταξύ ερασιτεχνών και επαγγελματιών ποδοσφαιριστών. Η απόφαση αυτή υπήρξε η «ληξιαρχική πράξη γεννήσεως» του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.

Πέντε χώρες διεκδίκησαν το τουρνουά, η Ουρουγουάη, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Ισπανία και η Ιταλία. Η FIFA αποφάσισε – δικαιωματικά – η πρεμιέρα του νέου θεσμού να γίνει στην Ουρουγουάη, που ήταν η νικήτρια των δύο τελευταίων Ολυμπιακών τουρνουά, αυτών του 1924 και του 1928 και παράλληλα γιόρταζε τα 100 χρόνια από την ανεξαρτησίας της.

Ήταν η πρώτη και μοναδική διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου, που έγινε χωρίς προκριματικό γύρο.

Η FIFA κάλεσε όλες τις εθνικές ομάδες - μέλη της να συμμετάσχουν (ακόμη κι ομοσπονδίες που είχαν αποχωρήσει από τις τάξεις της, όπως οι βρετανικές. Οι Βρετανοί (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Ιρλανδία) σνόμπαραν το Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού θεωρούσαν ως κορυφαίο τουρνουά αυτό που διοργάνωσαν οι ίδιοι από το 1884) αλλά το ταξίδι στην άλλη άκρη της γης ήταν σχεδόν απαγορευτικό, κυρίως για τις ευρωπαϊκές ομάδες. Οι οικονομικές συνθήκες της εποχής ήταν δύσκολες, εξαιτίας και του Χρηματιστηριακού Κραχ το 1929.

Το Μάιο του 1930, δύο μήνες πριν από την πρεμιέρα της διοργάνωσης, καμία ομάδα δεν είχε δηλώσει συμμετοχή. Θορυβημένος ο Πρόεδρος της FIFA, Ζιλ Ριμέ, παρενέβη κι έπεισε την κυβέρνηση της Ουρουγουάης να καλύψει τα έξοδα των ομάδων. Παρά τη θετική ανταπόκριση της διοργανώτριας χώρας, μόνο τέσσερις ευρωπαϊκές ομάδες έκαναν το διαρκείας τριών εβδομάδων θαλάσσιο ταξίδι για το Μοντεβιδέο.

Τελικά, 13 ομάδες θα λάβουν μέρος στο 1o Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και θα γράψουν ιστορία: Βέλγιο, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία και Ρουμανία από την Ευρώπη (η ρουμανική ομάδα ταξίδεψε ως τη μακρινή Ουρουγουάη έπειτα από προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Καρόλου Β΄, αφού εγγυήθηκε ο ίδιος στους ποδοσφαιριστές τη μη απόλυσή τους από τις εργασίες τους λόγω της μακροχρόνιας απουσίας), Ουρουγουάη, Αργεντινή, Χιλή, Μεξικό, Περού, Βραζιλία, Βολιβία, ΗΠΑ και Παραγουάη από την Αμερική.

Οι ομάδες χωρίστηκαν σε 4 ομίλους και ο πρώτος κάθε ομίλου θα περνούσε στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Όλοι οι αγώνες έγιναν στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, Μοντεβιδέο, και στα γήπεδα Σεντενάριο, Ποσίτος και Πάρκε Σεντράλ.

Βάσει κανονισμών, δεν υπήρχε δυνατότητα για αλλαγές μέσα στο παιχνίδι και αυτό είχε αντίκτυπο σε αρκετές αναμετρήσεις, αφού λόγω βίαιων μαρκαρισμάτων, πολλές ομάδες τελείωναν τα ματς με λιγότερο παίκτη (ή παίκτες).

Η ενδυμασία των διαιτητών είναι όλα τα λεφτά: Ήταν υποχρεωμένοι να σφυρίζουν φορώντας σακάκι, γραβάτα και κάλτσες αναβάτη!

Στις 13 Ιουλίου στις 2 το μεσημέρι ώρα Μοντεβίδεο έγινε η σέντρα της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη. Αντίπαλοι στο γήπεδο «Ποσίτος» η Γαλλία και το Μεξικό με διαιτητή τον Ουρουγουανό Ντομίνγκο Λομπάρντι.

(Το όνειρο του Ζιλ Ριμέ είχε επιτέλους γίνει πραγματικότητα)

Τα 5 γκολ που σημειώθηκαν στον αγώνα Γαλλίας - Μεξικού παρέμειναν τα περισσότερα για εναρκτήριο αγώνα Μουντιάλ έως το 2006, οπότε το σχετικό ρεκόρ καταρρίφθηκε στον αγώνα Γερμανίας - Κόστα Ρίκα 4-2.

Η βαθμολογία των ομίλων διαμορφώθηκε ως εξής: 

Α' Όμιλος: Αργεντινή 9, Χιλή 6, Γαλλία 3, Μεξικό 0.

Β' Όμιλος: Γιουγκοσλαβία 6, Βραζιλία 3, Βολιβία 0.

Γ' Όμιλος: Ουρουγουάη 6, Ρουμανία 3, Περού 0.

Δ΄ Όμιλος: ΗΠΑ 6, Παραγουάη 3, Βέλγιο 0
(Το σύστημα βαθμολογίας ήταν: 2 στη νίκη και 1 στην ισοπαλία)

Στα ημιτελικά συναντήθηκαν η Αργεντινή με τις ΗΠΑ και η Ουρουγουάη με τη Γιουγκοσλαβία. Ουρουγουάη και Αργεντινή προκρίθηκαν στον τελικό με το ίδιο σκορ, το χορταστικό 6-1 επί των αντιπάλων τους. 

Η ώρα του ΠΡΩΤΟΥ μεγάλου τελικού

Στον τελικό του πρώτου παγκοσμίου κυπέλλου έφτασαν η Ουρουγουάη και η Αργεντινή. Η επικείμενη αναμέτρηση ξεσήκωσε κύμα φανατισμού και στις δύο πλευρές του Ρίο ντε λα Πλάτα – ο ποταμός που χωρίζει την Αργεντινή από την Ουρουγουάη. 

Τα δέκα πορθμεία που έκαναν τη διαδρομή Μπουένος Άιρες -Μοντεβιδέο αποδείχθηκαν λίγα για τους Αργεντινούς οπαδούς, οι οποίοι δοκίμαζαν να περάσουν απέναντι με κάθε πιθανό μέσο. Υπολογίζεται ότι περίπου 10-15.000 το κατάφεραν, αλλά το λιμάνι του Μοντεβιδέο γέμισε με τόσα πλοία, που πολλοί δεν είχαν καν αποβιβασθεί όταν ξεκίνησε ο αγώνας. Εν τω μεταξύ στο στάδιο οι θύρες είχαν ανοίξει απ' τις 8 το πρωί, έξι ώρες πριν την προγραμματισμένη έναρξη, και γινόταν έλεγχος για όπλα στους θεατές. Έως το μεσημέρι οι κερκίδες είχαν γεμίσει - η επίσημη καταγραφή αναφέρει 93.000 εισιτήρια. 

Παρόμοια ένταση υπήρχε στο διοικητικό παρασκήνιο. Οι δύο ομάδες διαφωνούσαν ακόμα και για την μπάλα του αγώνα, με τη FIFA να αποφασίζει πως στο πρώτο ημίχρονο θα έπαιζαν με αργεντίνικη, ενώ στο δεύτερο με ουρουγουανική. 

Ως διαιτητής ορίσθηκε ο Βέλγος Τζον Λάνγκενους, ο οποίος όμως αρνείτο πεισματικά έως και λίγες ώρες πριν την έναρξη, φοβούμενος για τη ζωή του. Μεταπείσθηκε μόνο όταν η FIFA του παρείχε τις απαραίτητες εγγυήσεις, ανάμεσα στις οποίες και ένα πλοίο έτοιμο για άμεση αναχώρηση, στην περίπτωση που θα χρειαζόταν να αποδράσει. 

Τελικά ο αγώνας ξεκίνησε στις 15:30 της 30ής Ιουλίου 1930 

Ο μεγάλος τελικός του «Σεντενάριο», αποτέλεσε remake του τελικού του Ολυμπιακών Αγώνων του 1928 όπου νικητές είχαν αναδειχτεί οι Ουρουγουανοί με σκορ 2-1 κατακτώντας το χρυσό. 

Η«σελέστε» πήρε κεφάλι στο σκορ με τον Πάμπλο Ντοράδο στο 12ο λεπτό όμως η Αργεντινή που ήταν ανώτερη στο πρώτο μέρος ισοφάρισε στο 20’ με τον Πεουτσέλε και έφτασε στην ανατροπή στο 37’ με το όγδοο γκολ του Γκιγιέρμο Σταμπίλε στην διοργάνωση, μέσα σε έντονες διαμαρτυρίες του Χοσέ Νασάτσι για οφσάιντ. 

Ο αρχηγός της Ουρουγουάης έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης στην ανάπαυλα μιλώντας με έντονο τρόπο στους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια, και παίζοντας πια με την δική τους μπάλα, οι διοργανωτές ανέτρεψαν τα δεδομένα. 

Στο 57’ ο Πέδρο Σέα ο οποίος είχε σκοράρει και στον τελικό των Ολυμπιακών του 1924 ισοφάρισε σε 2-2 και στο 68’ η Ουρουγουάη πήρε το προβάδισμα με μακρινό σουτ του Σάντος Ιριάρτε και ενώ είχε προηγηθεί δοκάρι του Σταμπίλε. 

Η Αργεντινή δεν μπόρεσε να φτάσει στην ισοφάριση και μάλιστα στο 89’ δέχθηκε και τέταρτο γκολ από τον 26χρονο τότε, Έκτορ Κάστρο (φωτο αριστερά), ο οποίος στα 13 του είχε χάσει το δεξί του χέρι, μετά από ένα ατύχημα που είχε με αλυσοπρίονο και έγινε γνωστός στα γήπεδα με το προσωνύμιο «El Manco» («ο μονόχειρας»). 

Το τέλος της αναμέτρησης βρήκε τους Ουρουγουανούς εκστασιασμένους από την νίκη τους με 4-2 και την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου (ύψους 30 εκατοστών και βάρους 4 κιλών τρόπαιο, που είχε σχεδιάσει ο Γάλλος αρχιτέκτονας Αλέν Λαφλέρ) το οποίο απένειμε ο ίδιος ο Ζιλ Ριμέ στον αρχηγό της ομάδας, Χοσέ Νασάτσι.

Η επομένη του τελικού κηρύχθηκε εθνική εορτή και αργία στην χώρα που - με έδρα των πανηγυρισμών το Μοντεβιδέο- ζούσε στιγμές ανείπωτης χαράς και γλεντιού. Η κυβέρνηση της Ουρουγουάης, δώρισε από ένα σπίτι στα μέλη της «σελέστε».

Στην Αργεντινή,δεν πήραν και τόσο καλά την νέα ήττα τους από την «σελέστε» και η αστυνομία αναγκάστηκε να σταματήσει με την χρήση όπλων τον λιθοβολισμό του προξενείου της Ουρουγουάης.

Οι συνθέσεις των ομάδων:

• ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ: Μπαγιεστέρος, Νασάζι, Μασκερόνι, Αντράδε, Φερνάντες, Χεστίδο, Δοράδο, Σκαρόνε Κάστρο, Σέα, Ιριάρτε.
• ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Μποτάσο, Ντελατόρε, Πατερνόστερ, Χ. Εβαρίστο, Μόντι, Σονάρες, Πεουσέλε, Βαράγιο, Στάμπιλε, Φερέιρα, Μ. Εβαρίστο. 

Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1930 Ουρουγουάη – Αργεντινή 4 - 2

Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο μεγάλος αργεντίνος επιθετικός Γκιγιέρμο Στάμπιλε (φωτο αριστερά) με 8 γκολ.

Ο παρτενέρ του στην επίθεση των αλμπισελέστε Φρανσίσκο Βαράγιο είναι ο μόνος εν ζωή του τελικού εκείνου, αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού πολύ πριν τον τελικό. Τις τέσσερις μέρες πριν το ματς τις πέρασε ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ενώ δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί ούτε στα ημιτελικά, αν και εξαναγκάστηκε να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. Στον τελικό αρνήθηκε να συμμετάσχει, έχοντας γνωμάτευση από Ουρουγουανό γιατρό, ωστόσο το καθεστώς της χώρας του τον ανάγκασε να παίξει, αγνοώντας την γνωμάτευση εξαιτίας της... προέλευσής της. Μάλιστα υποχρέωσαν τον Βαράγιο να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να κλοτσήσει έναν τοίχο αρκετές φορές για να πειστούν οι ιθύνοντες ότι ήταν τραυματίας. Εν τέλει αγωνίστηκε, αλλά αποχώρησε τα τελευταία 15 λεπτά (δεν επιτρέπονταν αλλαγές τότε). Παρ' όλα αυτά, συνέχισε θεαματικά την καριέρα του κι έγινε πρώτος σκόρερ της Μπόκα Τζούνιορς, μέχρι να τον ξεπεράσει ο Μάρτιν Παλέρμο.

Μεγάλα αστέρια του 1ου Παγκοσμίου Κυπέλλου αναδείχθηκαν οι ουρουγουανοί Σκαρόνε, Σέα και Κάστρο, οι αργεντίνοι Στάμπιλε, Μόντι και Φερέιρα και ο γιουγκοσλάβος Σέκουλιτς.

ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΕΝΔΕΚΑΔΑ: Χουάν Μποτάσο (Αργεντινή), Έκτορ Κάστρο (Ουρουγουάη), Χοσέ Αντράντε (Ουρουγουάη), Χοσέ Νασάτσι (Ουρουγουάη), Φερνάντο Πατερνόστερ (Αργεντινή), Έκτορ Σκαρόνε (Ουρουγουάη), Κάρλος Πεουτσέλε (Αργεντινή), Πέδρο Σέα (Ουρουγουάη), Αλβάρο Χεστίδο (Ουρουγουάη), Μάνουελ Φερέιρα (Αργεντινή), Γκιγιέρμο Στάμπιλε (Αργεντινή)

ΜΙΚΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1o ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ

Το «Στάδιο της Εκατοεντηρίδας», το οποίο φιλοξένησε τους περισσότερους αγώνες – μεταξύ των οποίων τους ημιτελικούς και τον τελικό, ολοκληρώθηκε μόλις 5 ημέρες πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν της συμπλήρωσης ενός αιώνα από τότε που η χώρα έδιωξε τους Ισπανούς αποικιοκράτες.  Η χωρητικότητά του αρχικά ήταν 100.000 θέσεις αλλά μειώθηκε σε 93.000 για λόγους ασφαλείας. 

Περίπου 15.000 άνθρωποι δούλευαν ημέρα και νύχτα από το Φεβρουάριο του 1930 προκειμένου να κατασκευαστεί το στάδιο «Σεντενάριο» στην πρωτεύουσα της χώρας το Μοντεβίδεο. Για την κατασκευή του σταδίου απαιτήθηκαν 14.000 κυβικά μέτρα τσιμέντου και 160.000 κυβικά μέτρα άμμου. Το συνολικό κόστος ανήλθε σε 1 εκατομμύριο πέσος.

Εκτός του Σεντενάριο αγώνες διεξήχθησαν και σε άλλα δύο γήπεδα. Το «Ποσίτος» της Πενιαρόλ και το «Παρκ Σεντράλ» της Νασιονάλ. 

Η Γαλλία συμμετείχε χωρίς προπονητή στο Μουντιάλ γιατί ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Γκαστόν Μπαρό που ήταν καθηγητής μουσικής, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια από το Ωδείο του Παρισιού όπου και εργαζόταν. 

Σε έρευνες που έγιναν σε φιλάθλους της Αργεντινής κατά την άφιξή τους βρέθηκαν μεταξύ άλλων και κατασχέθηκαν πιστόλια, μαχαίρια και κάθε είδους όπλα. 

Οι 300 θεατές που παρακολούθησαν το Περού-Ρουμανία αποτελούν αρνητικό ρεκόρ στην Ιστορία του μουντιάλ.

Ένας ποδοσφαιριστής αποβλήθηκε κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ του 1930. Πρόκειται για τον Περουβιανό Μάριο Ντε Λα Κάσας, τον οποίο απέβαλλε ο Χιλιανός διαιτητής Αλμπέρτο Βαρκέν στον αγώνα με τη Ρουμανία.

Ξέρετε ότι...

Ο 27χρονος προπονητής της Ουρουγουάης, Χουάν Χοσέ Τραμουτόλα, παραμένει ως και σήμερα ο νεαρότερος προπονητής που κατέκτησε Παγκόσμιο Κύπελλο. 

Σήμερα υπάρχουν οι επιγονατίδες, οι επικαλαμίδες, τα σπασουάρ. Τότε υπήρχαν οι... μπερέδες, αφού η δερμάτινες μπάλες της εποχής ήταν αρκετά σκληρές για τα κεφάλια των ποδοσφαιριστών. Αρκετοί παίκτες αγωνίστηκαν φορώντας μπερέ, ορισμένοι εκ των οποίων, μάλιστα, τους γέμιζαν με εφημερίδες για να ελαχιστοποιήσουν τη δύναμη του χτυπήματος. 

Στην Αργεντινή, όσοι φίλαθλοι έμειναν πίσω και δεν κατάφεραν να δώσουν το "παρών" στον τελικό, συγκεντρώθηκαν έξω από ένα κατάστημα το οποίο πουλούσε ραδιόφωνα και τα είχε βγάλει έξω στο δρόμο για την ενημέρωση του αγώνα. Η κίνηση στην πολυσύχναστη λεωφόρο διεκόπη και επικράτησε πανδαιμόνιο, αφού χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκε για να ακούσει τις τύχες της ομάδας του. 

Ενα ουρουγουανικό πρωτοσέλιδο μετά τον τελικό περιέγραψε χαρακτηριστικά τα συναισθήματα των φίλων των γηπεδούχων στο ημίχρονο. Οι φίλαθλοι "πέθαναν χίλιες φορές" αναφερόταν στο ρεπορτάζ του αγώνα. 

Οι παίκτες που αγωνίζονταν στο πρωτάθλημα Παουλίστα της Βραζιλίας δεν ταξίδεψαν στην Ουρουγουάη, περιφρονώντας τη διοργάνωση. Ο Βραζιλιάνος Αρτουρ Φρίντενραϊχ, ο εκπληκτικός σκόρερ και ο πρώτος που πιθανολογείται ότι έχει ξεπεράσει τα 1.000 γκολ στην καριέρα του, δεν συμπεριλήφθηκε ούτε αυτός στην αποστολή επειδή ήταν πιο... μαύρος από όσο επέτρεπαν τα ήθη της εποχής στη Βραζιλία. 

Στην αναμέτρηση της Αργεντινής με τη Χιλή αναμετρήθηκαν οι δύο νεαρότεροι τεχνικοί στην ιστορία του Μουντιάλ, ο 27χρονος Χουάν Χοσέ Τραμουτόλα και ο 29χρονος Γκιόργκι Ορτ. 

Ο πρώτος σκόρερ Γκιγέρμο Στάμπιλε δεν είχε αγωνιστεί για λογαριασμό της Αργεντινής πριν το Μουντιάλ του 1930. Ο Μανουέλ Φερέιρα, όμως, αποσύρθηκε από το ρόστερ πριν το δεύτερο ματς κόντρα στο Μεξικό, γιατί είχε εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, ο Ρομπέρτο Τσέρο υπέστη κρίση άγχους κι έτσι επιστρατεύθηκε ο 25χρονος επιθετικός της Τζένοα. Χατ-τρικ στο 6-3 (όχι το πρώτο στη διοργάνωση, όμως) κόντρα στους "τρικολόρ", γκολ και στον τελικό, έστω κι αν δεν ήταν αρκετό, και σύνολο οκτώ τέρματα σε τέσσερα παιχνίδια. Δεν αγωνίστηκε ξανά στην "αλμπιτσελέστε", με συνέπεια να ολοκληρώσει τη σύντομη διεθνή καριέρα του σκοράροντας σε όλους τους αγώνες και με μέσο όρο δύο γκολ ανά ματς!

Ο τερματοφύλακας της Ουρουγουάης Antonio Mazzali έγινε ο πρώτος παίκτης στην Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που τον διώχνει η ομάδα του κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Τον έπιασαν να "δραπετεύει" από το ξενοδοχείο στο οποίο βρισκόταν η αποστολή της ομάδας για να επισκεφτεί την οικογένειά του.

Ένα από τα πιο κωμικά περιστατικά που συνέβησαν ποτέ σε ένα Π.Κ, έλαβε χώρα στο δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού ανάμεσα στην Αργεντινή και της ΗΠΑ. Ο γυμναστής των Αμερικανών μπήκε στο γήπεδο για να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες σε έναν ποδοσφαιριστή της ομάδας αλλά καθώς σκόνταψε και έπεσε κάτω, έσπασε ένα μπουκαλάκι με χλωροφόρμιο και έμεινε αναίσθητος από τις αναθυμιάσεις, για να μεταφερθεί αργότερα με φορείο εκτός αγωνιστικού χώρου!

Παρά την απουσία των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων, η διοργάνωση πέτυχε εισπρακτικά. Οι εισπράξεις ανήλθαν στα 280.000 δολάρια, ποσό από το οποίο οι ουρουγουανοί έβγαλαν και κέρδος.

Αναλυτικά αποτελέσματα Μουντιάλ από το 1930-2010 

                                             (1η - 4η θέση)

Έτος	Διοργανώτρια		Τελικός				Αγώνας για την 3η θέση				Αριθμός των Ομάδων
			Πρωταθλητής	Αποτέλεσμα	Δεύτερη θέση		Τρίτη θέση	Αποτέλεσμα	Τέταρτη θέση
1930	Ουρουγουάη		Ουρουγουάη	4–2	Αργεντινή		Ηνωμένες Πολιτείες	(δ.δ.)1	Γιουγκοσλαβία		13
1934	Ιταλία		Ιταλία	2–1 (παρ)	Τσεχοσλοβακία		Γερμανία	3–2	Αυστρία		16
1938	Γαλλία		Ιταλία	4–2	Ουγγαρία		Βραζιλία	4–2	Σουηδία		16/15
1950	Βραζιλία		Ουρουγουάη	(2–1)2	Βραζιλία		Σουηδία	(3–1)2	Ισπανία		16/13
1954	Ελβετία		Δυτική Γερμανία	3–2	Ουγγαρία		Αυστρία	3–1	Ουρουγουάη		16
1958	Σουηδία		Βραζιλία	5–2	Σουηδία		Γαλλία	6–3	Δυτική Γερμανία		16
1962	Χιλή		Βραζιλία	3–1	Τσεχοσλοβακία		Χιλή	1–0	Γιουγκοσλαβία		16
1966	Αγγλία		Αγγλία	4–2 (παρ)	Δυτική Γερμανία		Πορτογαλία	2–1	Σοβιετική Ένωση		16
1970	Μεξικό		Βραζιλία	4–1	Ιταλία		Δυτική Γερμανία	1–0	Ουρουγουάη		16
1974	Δ. Γερμανία		Δυτική Γερμανία	2–1	Ολλανδία		Πολωνία	1–0	Βραζιλία		16
1978	Αργεντινή		Αργεντινή	3–1 (παρ)	Ολλανδία		Βραζιλία	2–1	Ιταλία		16
1982	Ισπανία		Ιταλία	3–1	Δυτική Γερμανία		Πολωνία	3–2	Γαλλία		24
1986	Μεξικό		Αργεντινή	3–2	Δυτική Γερμανία		Γαλλία	4–2 (παρ)	Βέλγιο		24
1990	Ιταλία		Δυτική Γερμανία	1–0	Αργεντινή		Ιταλία	2–1	Αγγλία		24
1994	ΗΠΑ		Βραζιλία	0–0 (3–2 π)	Ιταλία		Σουηδία	4–0	Βουλγαρία		24
1998	Γαλλία		Γαλλία	3–0	Βραζιλία		Κροατία	2–1	Ολλανδία		32
2002	Ν. Κορ. / Ιαπ.		Βραζιλία	2–0	Γερμανία		Τουρκία	3–2	Νότια Κορέα		32
2006	Γερμανία		Ιταλία	1–1 (5–3 π)	Γαλλία		Γερμανία	3–1	Πορτογαλία		32
2010	Νότια Αφρική		Ισπανία	1–0 (παρ)	Ολλανδία		Γερμανία	3–2	Ουρουγουάη		32
2014	Βραζιλία										32
2018	Ρωσία										32
2022	Κατάρ										32

Σημειώσεις

¹⁾ Στην πρώτη διοργάνωση του 1930 δεν υπήρξε μικρός τελικός ανάμεσα στις ηττημένες των δύο ημιτελικών, Η.Π.Α. και Γιουγκοσλαβία. Ωστόσο σήμερα η FIFA κατατάσσει στην 3η θέση τις Η.Π.Α. και στην 4η τη Γιουγκοσλαβία, με κριτήριο το σύνολο των αποτελεσμάτων τους στη διοργάνωση.

²⁾ Στη διοργάνωση του 1950 δεν διεξήχθη φάση με αγώνες νοκ άουτ, αλλά δημιουργήθηκε ένας τελικός όμιλος στον οποίο συμμετείχαν οι 4 ομάδες που προκρίθηκαν ως πρώτες από τους αρχικούς ομίλους. Ως εκ τούτου, δεν διοργανώθηκε τελικός και μικρός τελικός. Οι δύο αγώνες Ουρουγουάη - Βραζιλία και Σουηδία - Ισπανία λογαριάζονται ως τέτοιοι, καθώς συμπτωματικά έτυχε να διεξαχθούν την τελευταία αγωνιστική και να κρίνουν τις θέσεις 1–2 και 3–4.

Τροπαιούχοι των μουντιάλ
1930	Ουρουγουάη
1934	Ιταλία
1938	Ιταλία
1950	Ουρουγουάη
1954	Δ.Γερμανία
1958	Βραζιλία
1962	Βραζιλία
1966	Αγγλία
1970	Βραζιλία
1974	ΓΔ. Γερμανία
1978	Αργεντινή
1982	Ιταλία
1986	Αργεντινή
1990	Δ.Γερμανία
1994	Βραζιλία
1998	Γαλλία
2002	Βραζιλία
2006	Ιταλία
2010	Ισπανία

Επιτυχημένες εθνικές ομάδες

Συνολικά, 207 ομάδες έχουν συμμετάσχει σε προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και 78 από αυτές έχουν προκριθεί τουλάχιστον μία φορά στα τελικά. Όμως μόνο 8 ομάδες έχουν κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και 11 συνολικά έχουν φτάσει στον τελικό. Οι οχτώ εθνικές ομάδες που έχουν στεφθεί πρωταθλήτριες κόσμου έχουν προσθέσει αστέρια στις φανέλες τους, τόσα όσες και οι κατακτήσεις του κυπέλλου.

Η Βραζιλία είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα της διοργάνωσης με 5 Παγκόσμια Κύπελλα, ενώ είναι και η μόνη ομάδα που έχει συμμετάσχει σε όλες τις διοργανώσεις ανεξαιρέτως. Η δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα είναι η Ιταλία με 4 κατακτήσεις, ενώ σε ηπειρωτικό επίπεδο Ευρώπη και Νότια Αμερική είναι ισόπαλες με 9 κύπελλα η κάθε μία.

Έξι από τους οχτώ πρωταθλητές έχουν κατακτήσει τουλάχιστον έναν από τους τίτλους ως διοργανωτές. Εξαίρεση αποτελεί η Βραζιλία, η οποία έχασε το κύπελλο στον τελικό από την Ουρουγουάη το 1950, οπότε και διοργάνωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η Αγγλία το 1966 και η Γαλλία το 1998 έχουν κερδίσει τους μοναδικούς τίτλους τους ως διοργανωτές. Η Ουρουγουάη, η Ιταλία κι η Αργεντινή κατέκτησαν τα πρώτα τους τρόπαια ως διοργανωτές αλλά έχουν αναδειχθεί παγκόσμιοι πρωταθλητές κι άλλες φορές.

Η Γερμανία κέρδισε το δεύτερό της μουντιάλ ως διοργανώτρια. Τα περισσότερα έθνη είχαν αρκετά καλές πορείες όταν το κύπελλο διεξήχθη στις χώρες τους.

Η Σουηδία αγωνίστηκε στο τελικό του 1958 κι η Νότια Κορέα προχώρησε μέχρι τους ημιτελικούς του 2002 ως συνδιοργανώτρια, παρά το γεγονός ότι μέχρι τότε δεν είχε προκριθεί ποτέ από τον πρώτο γύρο.

Το Μεξικό έφτασε μέχρι τα ημιτελικά δυο φορές και τις δύο ως διοργανώτρια χώρα.

Η επιτυχία σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο αποτελεί έναν από τους λόγους που τα κράτη πασχίζουν και πιέζουν προς κάθε κατεύθυνση για να αναλάβουν τη διοργάνωση του, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση η υποστήριξη των φιλάθλων αποτελεί τον 12ο παίκτη.

Όλα τα Παγκόσμια Κύπελλα που έχουν διεξαχθεί στην Ευρώπη τα έχουν κερδίσει ευρωπαϊκές ομάδες, με εξαίρεση το παγκόσμιο κύπελλο του 1958. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ομάδες της Λατινικής Αμερικής για τις διοργανώσεις που έχουν διεξαχθεί στην αμερικάνικη ήπειρο.

Το 2002 στα γήπεδα της Ν. Κορέας και της Ιαπωνίας το τρόπαιο κατέκτησε η Βραζιλία, ενώ το 2010 που το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου διεξήχθη στη Νότια Αφρική, νικήτρια ομάδα αναδείχτηκε η Ισπανία.

Φέτος την παρθενική της εμφάνιση στην διοργάνωση κάνει η Βοσνία-Ερζεγοβίνη. 

772 ματς έχουν παιχτεί συνολικά ενώ 72 χώρες έχουν λάβει μέρος τουλάχιστον μία φορά.

2208 γκολ έχουν σημειωθεί συνολικά, ενώ με 15 στο ενεργητικό του, ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο μετρά περισσότερα τέρματα, από όσα έχουν σημειώσει συνολικά 13 από τις 32 χώρες, που συμμετέχουν στην φετινή διοργάνωση.

Το ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ σε ένα ματς, το κατέχει ο Ρώσος Όλεγκ Σαλένκο σκοράροντας πέντε εναντίον του Καμερούν το 1994.

Σε επίπεδο χωρών πρώτη έρχεται η Βραζιλία με 210 γκολ και ακολουθεί η Γερμανία με 206. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γερμανία θα προηγείτο, αν δεν διαχωριζόταν σε Ανατολική και Δυτική μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο πρώτος παίχτης που αποβλήθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελο ήταν ο Πλασίντο Γκαλίντο, της εθνικής ομάδας του Περού το 1930. Από τότε οι αποβολές ανέρχονται στις 158, ενώ οι κίτρινες κάρτες στις 1971.

Ο Γάλλος Λυσιέ Λοράν πέτυχε το πρώτο γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων κυπέλλων.

Η νικήτρια ομάδα του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου θα κερδίσει το έπαθλο των 35.000.000 δολλαρίων».



Ακόμα το novasports.gr γυρίζει το χρόνο πίσω και σας παρουσιάζει και τα 19 Μουντιάλ. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι λοιπόν...

Ουρουγουάη, 1930
Ιταλία, 1934
Γαλλία, 1938
Βραζιλία, 1950
Ελβετία, 1954
Σουηδία, 1958
Χιλή, 1962
Αγγλία, 1966
Μεξικό, 1970
Δ. Γερμανία, 1974
Αργεντινή, 1978
Ισπανία, 1982
Μεξικό, 1986
Ιταλία, 1990
ΗΠΑ, 1994
Γαλλία, 1998
Ν. Κορέα/Ιαπωνία, 2002
Γερμανία, 2006
Νότια Αφρική, 2010 









Μεξικό: 17 Ιουνίου 1970

''Partitadel Secolo'' , ''Jahrhundertspiel'' , ''Partido del Siglo'' , ''Jogodo Seculo'' 

Τέσσερις φράσεις σε ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά και πορτογαλικά που σημαίνουν το ίδιο πράγμα: "Το παιχνίδι του αιώνα". Ο λόγος για τον ημιτελικό μεταξύ της Ιταλίας και της Δυτικής Γερμανίας, ο οποίος διεξήχθη στο "Αζτέκα" της Πόλης του Μεξικού και βρήκε νικήτρια την "σκουάντρα ατζούρα" στην παράταση με 4-3. 

Το ματς αυτό αποκαλέστηκε «ο αγώνας του αιώνα» και χωρίς καμιά δόση υπερβολής. Από τότε δεν έχει ξαναγίνει αγώνας ίδιου επιπέδου σε αγωνία και διακύμανση του σκορ.

Όποιος δεν είδε αυτό το ματς, έχασε το μισό ποδόσφαιρο έγραφε ο Τύπος την επόμενη μέρα, ενώ έξω από το στάδιο του αγώνα υπάρχει ακόμα μνημείο αφιερωμένο στον ανεπανάληπτο ημιτελικό.

Τα καλύτερα γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ! (1970 - 2010)

Η κορυφαία ενδεκάδα όλων των εποχών!! 

Η ιστοσελίδα της Marca έκανε ψηφοφορία για την καλύτερη 11άδα στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με πάνω από 200.000 φιλάθλους να ψηφίζουν. 

Με βάση λοιπόν τις προτιμήσεις του κόσμου, η κορυφαία ενδεκάδα όλων των εποχών αποτελείται από τους Κασίγιας, Μαλντίνι, Μπεκενμπάουερ, Ρομπέρτο Κάρλος, Ζιντάν, Μαραντόνα, Ινιέστα, Κρόιφ, Πελέ, Ρομάριο και Ρονάλντο (σε σύστημα 3-4-3) ενώ οι 11 παίκτες που ακολούθησαν σε ψήφους και συνθέτουν την δεύτερη καλύτερη 11άδα όλων των εποχών είναι οι: Γιασίν, Πουγιόλ, Κάρλος Αλμπέρτο, Πασαρέλα, Ροναλντίνιο, Ριβελίνο, Νέεσκενς, Ντιντί, Εουσέμπιο, Μίλερ και Κλόζε. 

Οι παίκτες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους:

1. Ρονάλντο: 138.508 ψήφοι

2. Ζιντάν: 123.793 ψήφοι

3. Μαραντόνα: 118.352 ψήφοι

4. Ρομάριο: 113.054 ψήφοι

5. Μαλντίνι: 108.156 ψήφοι

6. Ρομπέρτο Κάρλος: 103.964 ψήφοι

7: Κασίγιας: 78.628 ψήφοι

8. Ινιέστα: 65.351 ψήφοι

9. Μπεκενμπάουερ: 62.636 ψήφοι

10. Κρόιφ: 61.500 ψήφοι

11: Πελέ: 56.985 ψήφοι 

* Συνολικά πήραν μέρος 209.315 άνθρωποι στην ψηφοφορία της Marca η οποία χωρίστηκε σε δύο ιστορικές περιόδους: 

Από το Μουντιάλ της Ουρουγουάης το 1930 μέχρι το Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978 (64.980 ψήφοι) και από το Μουντιάλ της Ισπανίας το 1982 μέχρι το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής το 2010 (144.335 ψήφοι).