«Οι υπαγορεύσεις λιτότητας της ΕΕ σπρώχνουν την Ελλάδα στην καταστροφή» τονίζει η γερμανική εφημερίδα. «Ειδήσεις από μια διχασμένη Ευρώπη: Η Γερμανία αυξάνει για πρώτη φορά τις εξαγωγές της στο ένα τρις. ευρώ. Η οικονομία ανθεί, τα φορολογικά έσοδα αυξάνονται, η ανεργία μειώνεται... Γερμανία: μία νήσος των μακάρων.
Αντίθετα η Ελλάδα: μια χώρα στο χείλος του γκρεμού και σε αναταραχή. Η μεταβατική κυβέρνηση αποφασίζει ένα νέο πακέτο δραστικών μέτρων υπό την πίεση της τρόικας. Οι μισθοί πρέπει να μειωθούν κατά....
20 με 30%. Μέχρι το 2015 πρέπει να απολυθούν από το Δημόσιο 150.000 άτομα. Η οικονομία συρρικνώνεται, φέτος μάλιστα ίσως και κατά 8% και πλέον. Η χώρα παραμένει αμετάβλητα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας».
Με την αντίθεση αυτή αρχίζει το άρθρο της γερμανικής ηλεκτρονικής εφημερίδας που εκτιμά ως την καλύτερη λύση για την κρίση στην ελληνική οικονομία την αλληλεγγύη, το κούρεμα του χρέους αλλά και ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης.
Και συνεχίζει το άρθρο:
«Κι όμως, το δεύτερο πακέτο βοήθειας της ΕΕ συνολικού ύψους 130 δις. ευρώ, παρακρατείται. Οι Υπ. Οικονομικών της Ευρωζώνης αμφιβάλλουν ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου και τα κόμματα που τη στηρίζουν θα εφαρμόσουν πράγματι τα εξαγγελθέντα μέτρα λιτότητας. Και δικαίως. Γιατί οι ήδη αποφασισθείσες περικοπές δεν αποδίδουν, επειδή απλώς καθιστούν τα προβλήματα οξύτερα. Και επειδή οι αντιδράσεις των Ελλήνων για το πρόγραμμα φτωχοποίησής τους, αλλά και την κηδεμονία της χώρας τους είναι ευνόητα μεγάλες.
Είναι αυτή προοπτική μιας ενωμένης Ευρώπης; Μια χώρα κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού και της δημοκρατίας, που πρακτικά μεταβάλλεται σε προτεκτοράτο των Βρυξελλών, χωρίς ελπίδα βελτίωσης. Μια ήπειρος, που διχάζεται όλο και περισσότερο ανάμεσα σε έναν ευημερούντα Βορρά και σε έναν Νότο σε έσχατη ανάγκη, όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πώς θα πληρώσουν το ψωμί της ημέρας. Ενώ στη Γερμανία ο κυβερνητικός συνασπισμός σκέπτεται σοβαρά να μειώσει τους φόρους εν μέσω της πλέον σοβαρής οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών.
Όμως, όσα συμβαίνουν γύρω μας σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη δεν μπορούν να μας αφήνουν αδιάφορους. Και μόνο για τον λόγο ότι αρχίζει να εξαπλώνεται ένας επικίνδυνος πολιτικός ριζοσπαστισμός και μια επιστροφή στον εθνικισμό, όπως θα φανεί στις επικείμενες πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα.
Θα πρέπει επίσης να ανησυχούμε, γιατί αυτή η ολέθρια, ουσιαστικά προωθούμενη από τη γερμανική κυβέρνηση , εξέλιξη απειλεί το δικό μας μοντέλο επιτυχίας: Η γερμανική οικονομία ανθεί, επειδή οι επιχειρήσεις μας κλείνουν δουλειές και αποκομίζουν κέρδη εις βάρος των πιο αδύναμων χωρών. Επειδή εκεί οι μισθοί είναι (ακόμα) πολύ υψηλοί σε σχέση με την πολύ πιο αδύναμη παραγωγικότητα, ενώ ταυτόχρονα, λόγω της τεράστιας πίεσης για λιτότητα, η εσωτερική ζήτηση μειώνεται...
Στη νότιο Ευρώπη, και όχι μόνο στην Ελλάδα, επικρατεί μια επικίνδυνη ατμόσφαιρα, που στρέφεται κυρίως κατά της Γερμανίας. Σχεδόν 70 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, η Γερμανία δίνει την εντύπωση μιας εχθρικής δύναμης. Υπάρχουν ήδη φωνές για ριζοσπαστικές κινήσεις κατά του ετεροκαθορισμού από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Όχι, δεν μπορεί να είναι αυτή η Ευρώπη, στην οποία θέλουμε να ζούμε. Μια Ευρώπη, στην οποία οι τράπεζες και τα Hedgefonds θα καθορίζουν ποιες χώρες πρέπει να επιβιώσουν και ποιες όχι.
Το τίμημα της πολιτικής της λιτότητας, που ασκούν κατά κόρον οι παράγοντες των χρηματαγορών και η Μέρκελ, είναι η αφολοκλήρωση της Ευρώπης. Και μια μακράς διάρκειας ύφεση, που κάποια στιγμή θα πλήξει και τη Γερμανία, επειδή ακριβώς δεν ζούμε σε μία νήσο των μακάρων.
Η Ελλάδα χρειάζεται την αλληλεγγύη μας, ένα κούρεμα όλου του χρέους της και ένα πρόγραμμα ανσυγκρότησης αντί για συνεχώς νέα πακέτα λιτότητας και βοήθειας. Για να έχει μια ευκαιρία η χώρα να ξανασταθεί στα πόδια της μετά από 10 ή 20 χρόνια και να ξαναγίνει ισότιμο μέλος της ΕΕ...Χρειαζόμαστε την Ελλάδα – ως παράδειγμα του ότι η Ευρώπη αυτοκαθορίζεται.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου