Η κοινωνική διάσταση του φημισμένου dry martini
Eίναι ένα ποτό, ένα κοκτέιλ συγκεκριμένα, για το οποίο έχουν τόσα γραφτεί, ώστε το μελάνι να είναι περισσότερο από το βερμούτ που χρησιμοποιούμε στην παρασκευή του! Οπως καταλάβατε, μιλάω για το κοσμοπολίτικο dry martini.
Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα από την ταινία του Μπουνιουέλ «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας». Αν έχετε το dvd στο σπίτι, βάλτε να το δείτε. Αν όχι, παρακολουθήστε μαζί μου νοερά τη σκηνή όπου οι οικοδεσπότες επιδίδονται σε σεξουαλικά παιχνίδια στον κήπο, ενώ οι καλεσμένοι, περιμένοντας, ετοιμάζουν μόνοι το dry martini τους στο σαλόνι.
«Σε κωνικό ποτήρι», λέει ο Πολ Φρανκέρ. «Αριστο ηρεμιστικό» όπου θεμελιώδη σημασία έχει τόσο «τα παγάκια να είναι πολύ σκληρά και καλά παγωμένα στους μείον 15 βαθμούς» όσο και το να το πιεις «σιγά-σιγά σαν τη σαμπάνια, με μικρές γουλιές!». Και ακολουθεί η φοβερή σκηνή όπου καλείται ο δυστυχής οδηγός τους να πιει ένα μαρτίνι με τα αφεντικά.
Το κατεβάζει μονορούφι και, μόλις αποχωρεί, λέγεται το απίστευτο: «Είδατε; Δεν ξέρει πώς πίνεται το dry martini! Ο Μορίς είναι λαϊκός τύπος». Και συμπληρώνει ο Φερνάρντο Ρέι με σαρκαστική συγκατάβαση:
«Ο λαός δεν θα αποκτήσει ποτέ σωστή αγωγή!». Θα αρκούσε και μόνο αυτή η φράση για να χριστεί το martini ως το κοκτέιλ της άρχουσας τάξης!
O James Villa, από τις σελίδες του περιοδικού Esquire το 1973, πιάνει από αλλού το νήμα. «Οι νέοι δεν πίνουν πια μαρτίνι!» βροντοφωνάζει. «Το μαρτίνι συμβολίζει την παρακμή. Είναι ένα ποτό πικρό, σαν φάρμακο, που εμπεριέχει όλα τα μισητά συστατικά: τις μικροαστικές αξίες, τον κοινωνικό σνομπισμό, τον αλκοολισμό, το μαζοχισμό. Δεν θέλουμε πια τέτοια ποτά!»
Ομως, εμείς οι φανατικοί πιστοί του μεγάλου Μπουνιουέλ παραμένουμε λάτρεις του «martini των αστών» και ακολουθούμε κατά γράμμα τη δική του συνταγή:
«Την παραμονή της μέρας που θα έρθουν οι φίλοι σας, βάλτε όλα τα απαραίτητα στο ψυγείο: ποτήρια, τζιν και σέικερ.Με θερμόμετρο βεβαιωθείτε ότι ο πάγος είναι τουλάχιστον στους -20ο. Μη βγάλετε τίποτα από την ψύξη μέχρι να έρθουν οι φίλοι σας. Τότε, βάλτε στο σέικερ πάγο και ρίξτε πάνω του λίγες σταγόνες Noilly Prat και μισό κουταλάκι του καφέ Angostura bitters. Χτυπήστε το και αδειάστε τα υγρά αφήνοντας μόνο τον πάγο, που διατηρεί μια εξαιρετική γεύση και από τα δύο. Επειτα ρίξτε το τζιν, χτυπήστε ξανά και σερβίρετε».
Η δική μου πρόταση είναι τζιν Tangueray 10 ή Beefeater. Επιμένω στο λευκό ξηρό βερμούτ Noilly Prat, αλλά στην ανάγκη συμβιβάζομαι με ένα extra dry Martini bianco (προσωπικώς, παραλείπω την Angostura). Καλή επιτυχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου