Επάγγελμα; Γυναίκα; Χμμμμ….

Ήταν από αυτές τις συζητήσεις που απλά στριμώχνονται ανάμεσα σε ποτήρια με κρασί, ποπ κορν και πακέτα τσιγάρων. Που απλά τρυπώνουν εκείνη ακριβώς τη στιγμή που ολόκληρη η παρέα κοντεύει να πέσει κάτω από την κατάθλιψη. Στο σημείο εκείνο που αρχίζουν οι βαρύτατες δηλώσεις «πού πήγαν όλοι οι άντρες;» και «άντρες δεν υπάρχουν πια!».

Σε μία παρέα οκτώ γυναικών ετών 26-34 (βγάζει έναν περίεργο μέσο όρο, I know…..) σε single ή ημι-single κατάσταση (το ημι-single είναι δικός μου όρος…. Τον έβγαλα ένα βράδυ πάλι μετά από υπερβολική κατανάλωση κρασιού και ποπ κορν….). Κάπου εκεί λοιπόν έθεσα το θέμα (ναι… Το νούμερο της παρέας είμαι συνήθως εγώ και οι....
«πρωτότυπες» τοποθετήσεις μου…) πριν είναι πολύ αργά και σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη μας τελείως. «Θέλω να συζητήσουμε κάτι εξίσου σοβαρό με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πια άντρες και όποιον γκόμενο γνωρίζουμε είναι για τα πανηγύρια.», βλέμματα απορίας….. Το αισθάνομαι. Βλέμματα απορίας και οργής ταυτόχρονα. Γιατί τι μπορεί να είναι εξίσου σημαντικό με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πια άντρες κλπ κλπ….; «Θέλω να μιλήσουμε για την επαγγελματική κατάρτιση.», ??????????? «Των πρώην, των νυν και των επόμενων!», ?????????????? «Δε θέλω να ξέρω και δε με νοιάζει πού πήγαν οι άντρες! Στα καταφύγια ίσως…. Αλλά με ενδιαφέρει να συζητήσουμε επαγγέλματα που έχουμε συναντήσει, τα περίεργα και όμως αληθινά τους και φυσικά ατάκες που μας έχουν κατά καιρούς πει πάνω στο σεξ σχετικές με τη δουλειά τους! Ελάτε….. Όλες θα έχουμε έστω μία ιστορία να πούμε….», και είχαμε φυσικά. Όχι μία, αλλά σχεδόν για όλα τα επαγγέλματα…..

Ξεκινήσαμε με τον δικηγόρο. Σχεδόν όλες μας είχαμε πάει με δικηγόρο. Θυμηθήκαμε την στιγμή εκείνη που πρωτοέγινε το πέσιμο. Σε όλες μας είχαν πει κάτι αρκετά έως πολύ έξυπνο με αποτέλεσμα αμέσως να τραβήξουν την προσοχή μας και να θέλουμε να το συζητήσουμε κιόλας μαζί του εκείνη τη στιγμή και μάλιστα με μουσική κάτι παραπάνω από δυνατά! Άλλο που δεν ήθελε ο άλλος…. Δώσε σε δικηγόρο την ευκαιρία «να σου εξηγήσει» και θα το κάνει! Είναι μέρος του σχεδίου. Για να σκοράρει… Και οι δικηγόροι αποδεδειγμένα είναι από τους άντρες που σκοράρουν γρήγορα. Επίσης, κατά γενική ομολογία είναι ψηλοί, γυμνασμένοι, ωραίοι και ufo. Μεγαλύτερα ufo από τους δικηγόρους, δεν έχουμε συναντήσει. Αφού καμιά φορά όταν τους περιμέναμε να έρθουν να μας πάρουν με το αμάξι, νομίζαμε ότι θα έσκαγαν μύτη με ιπτάμενο δίσκο. Θα με ρωτήσετε, γιατί πηγαίναμε μαζί τους… Δεν ξέρω. Ο δικηγόρος έχει εκείνη τη μαεστρία να σου πηδάει το μυαλό από τα πρώτα λεπτά της κουβέντας, οπότε μετά του είναι πολύ εύκολο να σου πηδήξει και κάτι άλλο. Η γυναίκα από τη φύση της θέλει πρώτα λίγη κουβεντούλα. Λίγο παραμυθάκι. Και ποιοι έχουν πτυχίο στο παραμυθάκι; Oh yeah…. Στο σεξ επίσης είναι καλοί. Τουλάχιστον οι δικοί μας ήταν. Το κακό είναι ότι το γνωρίζουν…. Και όποια κατάλαβε, κατάλαβε. Ατάκα σταθμός; Την είπε σε εμένα… «απόψε Audrey δεν αθωώνεσαι με τίποτα….»…… και η δικαστική διαμάχη κράτησε αρκετά όπως καταλαβαίνετε…..

Περάσαμε στον πολίστα. Στην top αθλητική φαντασίωση. Επίσης οι περισσότερες είχαμε στο ενεργητικό μας. Αντικειμενικά κάνει το πιο άθλιο καμάκι. Το πιο…. Είναι ψηλός, ωραίος (σχεδόν πάντα! Μα πώς γίνεται ρε κορίτσια…? Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει κανείς πολίστας;;;!!) και με πλάτες τούμπανο. Και το ξέρει. Κακό αυτό…. Δεν προσπαθεί καν. Είναι σίγουρος. Και η μαλακία είναι ότι και ενώ το καμάκι του είναι άθλιο και μας ξενερώνει, κάτι σε αυτό το γαμημένο χαμόγελο μας ρίχνει (φυσικά μιλάμε για εκείνα τα χρόνια που ακόμα σε έλεγαν «κοριτσάκι»…. Δε μιλάμε για τώρα…). Ίσως είναι και ο τρόπος που σκύβει για να σου μιλήσει. Μπαίνεις στη σκιά της πλάτης και χάνεσαι η γυναίκα…. Στα ραντεβού που ακολουθούν απλά σε ακούει. Δεν έχει άποψη για κάτι, ίσως να μη γνωρίζει και κάτι να σου πει, ίσως να βαριέται, ίσως να πέθανε από την βαρεμάρα στην καρέκλα, ίσως απλά να θεωρεί τον εαυτό του πολύ beyond για να σου απαντήσει… Στο σεξ? Η μόνη πρωτοβουλία που αναλαμβάνει είναι να σου πει να «πιάσεις το προφυλακτικό από το συρτάρι που είναι δίπλα σου». Επίσης βογκάει. Απόδειξη ότι ζει…. Ευτυχώς. Στα συν η μεγάλη πλάτη. Για μετά το σεξ. Είναι το «τσιγάρο»….. Σε παίρνει μια μεγάλη κυριολεκτικά αγκαλιά και απλά σκέφτεσαι πως «δε γαμιέται… Ας κάτσω εδώ τώρα και αύριο που θα βγούμε με τα κορίτσια θα βρούμε κάτι άλλο για να βογκήξουμε κι εμείς….»…. Ατάκα σταθμός; ……………….. «Να το κάνουμε πιο συχνά στα όρθια γιατί γεμίζουν κι άλλο οι πλάτες μου, ρε μωρό…..»,……… και μετά φάε και μία χαλαρόπιτα για να χαλαρώσεις…..

Συνεχίσαμε με τον λογιστή-οικονομολόγο-ελεγκτή. Είναι από τους άντρες που ντρέπεται αφάνταστα να σου μιλήσει. Προτιμάει να ανοίξει η γη να τον καταπιεί, παρά να στην πέσει. Και ας έχει έρθει το πρωί αντιμέτωπος με όλο δημοσιοϋπαλληλικό σύστημα αυτής της χώρας… Κι ας έχει βγάλει ισολογισμό εβδομάδας μέσα σε μισή μέρα…. Κι ας έχει τετραγωνίσει τον κύκλο…. Δίπλα στην γκόμενα που του αρέσει, τα χάνει. Οπότε εκεί πρέπει να αναλάβει δράση η γκόμενα. Μην χάσεις την ώρα σου με βλέμματα και μαλακίες. Σου λέμε δεν πρόκειται να έρθει μέχρι εκεί. Και τουαλέτα να θέλει, αν καταλάβει ότι τον κοιτάς λάγνα ή θα κατουρηθεί πάνω του ή θα πάει στο δίπλα μαγαζί ή θα πάει στην τουαλέτα του μαγαζιού που βρίσκεται αλλά θα περάσει ένα χιλιόμετρο μακριά από την γκόμενα που τον κοζάρει. Αν τελικά καταφέρει μία γυναίκα να τον κάνει να της μιλήσει (με οποιονδήποτε τρόπο… Δεν παίζει ρόλο.), έχει καλές πιθανότητες να περάσει καλά μαζί του και να «κάνει και σχέση». Προσοχή! Μην τρομάξετε αν ξαφνικά κατά τη γνωριμία σας τον δείτε να ιδρώνει ή να πίνει το ποτό μονορούφι ή να τον σπρώχνουν οι φίλοι του με τη φράση «ξεκόλλα ρε μαλάκα!». Θέλει να σου ζητήσει το τηλέφωνό σου. Απλά θα χρειαστεί πρώτα δύο Λεξοτανίλ, ένα Ζαντάκ και ένα πακέτο Βιμπραμισίν….. Όταν τελικά στο ζητήσει, θα πάτε για φαγητό, ποτό, σινεμά, ψώνια, θέατρο, και αν του το ζητήσεις εσύ…., σπίτι σου. Σεξ; Καλό. Σκέτο. Ατάκα σταθμός; «Πάμε σιγά σιγά; Γιατί αύριο πρέπει να στείλω τις Περιοδικές του ΦΠΑ και θέλω να σηκωθώ νωρίς……», και δεν πάμε…

Ξετρυπώσαμε και υδραυλικό!!! Μία είχε στο ενεργητικό της! Αγνός, παραδοσιακός, λαϊκός, εργάτης…. Το τελευταίο εσωκλείει και σεξουαλικό υπονοούμενο. Μας είπε ότι πέρασε ζάχαρη μαζί του. Τον γνώρισε (πού αλλού;) στο σπίτι της όταν ήρθε (μαντέψτε…..) να φτιάξει κάτι υδραυλικά στο μπάνιο (ααααχ….. κι όμως όταν το ακούσαμε νιώσαμε τον ρομαντισμό αυτής της φράσης…..). «Ακόμα σπούδαζα στην Ιατρική, αιώνια φοιτήτρια…., και το θυμάμαι σαν σήμερα! Ήμουν μέσα στο άγχος γιατί σε λιγότερο από 4 ώρες έδινα μάθημα. Και ξαφνικά βλέπω κάτι να κυλάει προς τον διάδρομο….. Νερό! Πανικός! Παίρνω τηλέφωνο τη σπιτονοικοκυρά μου και μου δίνει το νούμερο ενός υδραυλικού εκεί πέρα… Ευτυχώς ο άνθρωπος ήρθε γρήγορα («ευτυχώς…..», σχολιάσαμε οι υπόλοιπες…..). Κάνε δουλειά σου εσύ, μου λέει. Μην αγχώνεσαι. Υπάκουσα. Σε κάποια φάση βγαίνει να πάρει ένα εργαλείο από το βαλιτσάκι του. Με κοιτάζει. Εγώ χαμογέλασα ευγενικά και έσκυψα πάλι στις σημειώσεις μου…. και καλά…. Κοιτάζει τη βιβλιοθήκη μου, κοιτάζει τα βιβλία πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Γιατρίνα είσαι, με ρωτάει. Ελπίζω να γίνω του απαντάω. Αν το καλοσκεφτείς την ίδια δουλειά κάνουμε. Τι να του πεις τώρα…. Έχω το βαλιτσάκι μου και μια μέρα που θα γίνεις γιατρίνα θα έχεις κι εσύ το δικό σου. Ίδιο, τον ρωτάω. Ίδιο, μου απαντάει. Και ξανακάνω πως διαβάζω. Πάει στο μπάνιο, και μετά από λίγο ξαναβγαίνει. Έχεις εξετάσεις, με ρωτάει. Ναι και πολύ σοβαρές του απαντάω μπας και τελειώσει αυτή η συζήτηση. Ε τότε διάβασε για να μην πεθάνεις κανένα μεθαύριο. Πώς πάμε με το μπάνιο, τον ρωτάω. Τελειώνουμε, σου αδειάζω τη γωνιά σε δύο, μου λέει. Κι εκεί κορίτσια συνειδητοποιώ ότι δε θέλω να φύγει. Αλλά κι αν ακόμα φύγει, θέλω να τον ξαναδώ. Προφανώς με τόση ασχήμια μέσα στην ιατρική είχα πήξει. Και είχε αρχίσει να μου αρέσει. Ειδικά ο τρόπος που με κοίταζε. Και πώς σε λένε λοιπόν σωτήρα μου, του λέω («πουτανάκι…..», ταυτόχρονο σχόλιο). Σώτο, μου λέει (σε αυτό το σημείο εγώ ανατρίχιασα…. για τις άλλες δεν ξέρω. Τελικά σε μερικά επαγγέλματα μερικά ονόματα δεν είναι ποτέ τυχαία….) κι εκεί ήταν η αρχή. («Το κάνατε εκείνη τη στιγμή;!», αγωνία…..) Όχι βέβαια. Εκτός του ότι έδινα….. («μας ξενέρωσες….»), αλλά δώσαμε ραντεβού μετά το μάθημα να πάμε για φαγητό («παϊδιά;»). Ναι! («Ε καλά….») Και ζεστό κρασί…..». Η εξομολόγηση έκλεισε με έναν αναστεναγμό…… «Να τολμήσουμε να ρωτήσουμε πώς ήταν το σεξ;», κι άλλος αναστεναγμός και μία χούφτα ποπ κορν στο στόμα…. «Λαϊκός?», εργάτης…….(μαζί με αναστεναγμό….)… «Θυμίστε μου γιατί τον χώρισα αυτόν τον άντρα?!!??!! Μου πρόσφερε τα πάντα!!!!!!!!!!», ήσασταν από διαφορετικούς κόσμους…. «Έλα ρε Audrey!!!!!!!!», κάπως έπρεπε να διατηρηθεί είπαμε το χαμόγελο στα χείλη!!! Top ατάκα (που ευχόμαστε να ακούσουμε μία μέρα από το στόμα υδραυλικού……): «προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη! ». Α ρε Σάκη τι μας έκανες…. Μια εσύ και μια ο Σώτος στη φιλενάδα μας…

Και μιας που αφήσαμε τη «γιατρίνα» να μας μιλήσει, σκεφτήκαμε να παραμείνουμε στην ιατρική επιστήμη... Επίσης σχεδόν όλες είχαμε και γιατρό στο τετραδιάκι μας. Περίεργη ράτσα….. Παρόλο που γενικά είναι ένα άσχημο σύνολο (είναι άσχημοι οι γιατροί, τι να λέμε τώρα…), εμείς ήμασταν από τις τυχερές. Χτυπήσαμε τους ψηλούς και ωραίους της…. επιστήμης. Και τους τσαχπίνηδες….. και τους ετοιμόλογους…. Και τους ερωτικούς…. Αλλά ξαναλέω, είναι περίεργη ράτσα. Δε μπορείς ποτέ να τους καταλάβεις. Τι σκέφτονται, τι κάνουν, τι λένε, τίποτα. Είναι σε δικό τους κόσμο. Εκεί που είναι μια χαρά, κατεβάζουν ρολά σε κλάσματα δευτερολέπτου. Εμπιστοσύνη είναι μια λέξη που την ξεχνάς μαζί τους. Δεν τους έχεις. Εμείς τουλάχιστον καμία μας δεν τους είχε. (Και είχαμε δίκιο βέβαια…) Αλλά και στην εξαιρετική εκείνη περίπτωση που τους έχεις εμπιστοσύνη, και πάλι δε σου βγάζουν κανένα αίσθημα συνέχειας, ασφάλειας, τάξης, λογικής. Έχουν πρόγραμμα στο μυαλό τους, το δικό τους πρόγραμμα και θα το κάνουν με ή χωρίς εσένα, ο κόσμος να χαλάσει. Απλά αν θέλεις, ακολουθείς. Αν δε θέλεις, ε δε χάλασε κι ο κόσμος βρε αδερφέ…. Είναι επικίνδυνοι, εγώ το λέω. Μπορεί να κολλήσεις πολύ γρήγορα και επίσης γρήγορα μπορεί να τα πάρουν όλα πίσω και να εξαφανιστούν. Σαν να μην τρέχει τίποτα. Βέβαια, μερικές φορές είναι και ύπουλοι. Με διάφορους τρόπους και σε διάφορα θέματα… Και υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο, αν τελικά δε θελήσεις να ακολουθήσεις το πρόγραμμά τους, να μη σε αφήσουν σε ησυχία μέχρι να σε κάνουν να σέρνεσαι. Και εδώ ξαναμπαίνει το ύπουλο του πράματος. Προσπαθούν αν κρατήσουν επαφή τη στιγμή εκείνη που νιώθουν ότι εσύ την κάνεις σιγά σιγά… Προσπαθούν ξανά να σε καψουρέψουν με τον ίδιο τρόπο και μη σου πω καλύτερο από αυτόν που σε γνώρισαν. Στο σεξ; Καλοί είναι. Αυτά βέβαια τα περί ανατομίας….., είναι μαλακίες. Πάλι εμείς τους λέγαμε τι να κάνουν. Εξαιρείται ο γυναικολόγος που είχα εγώ σε κάποια φάση στο μακρινό παρελθόν. Οφείλω να του το αναγνωρίσω. Θα με ρωτήσετε γιατί τον χώρισα…. Γιατί τι να τον κάνεις, μάνα μου, 16 χρόνια μεγαλύτερό σου? Άσε που μου είχε πει και ψέματα… Ότι και καλά ακόμα κάνει τη ειδικότητά του όταν εγώ τον ρώτησα «γυναικολόγος; Μα καλά… πόσο χρονών είσαι;!». Γιατί τα έβαζα κάτω…, σπουδές, αγροτικά, φανταρικά και μου έβγαιναν πολλά τα χρόνια. Και σε εκείνο το σημείο μου έριξε στάχτη στα μάτια ότι τώρα ξεκίνησε την ειδικότητα άρα «είναι μικρός ακόμα». Ηλικία δε μου έλεγε, μέχρι που βρήκα εγώ την ταυτότητα πάνω στο γραφείο του ένα βράδυ που πήγα να πιω νερό στην κουζίνα… Κλασική ατάκα; «Έλα να σε εξετάσω…..»…… έρχομαι γιατρέ μου! Έρχομαι….. Να φέρω και το βιβλιάριο…;

Φυσικά από τη λίστα δε θα μπορούσε να λείψει ο υπάλληλος ναυτιλιακής…. Για το όνομα δηλαδή! Σχεδόν όλες ξέραμε (τουλάχιστον…) από έναν…. Είναι κάτι σαν αναγκαίο κακό στο αττικό έδαφος. Σαν επιδημία… Υπάρχουν παντού, έχουν το ίδιο ύφος (λες και το βγάζουν με καρμπόν….), είναι πολύ σίγουροι και περήφανοι για τον εαυτό τους, τις ικανότητές τους, τα λεφτά τους, την ομορφιά τους, την πέρασή τους, τις κατακτήσεις τους, το αυτοκίνητό τους, το σπίτι τους, την τεχνολογία που υπάρχει μέσα σε αυτό και γνωρίζουν τα πάντα! Μερικές φορές αισθάνονται ότι έτσι γεννήθηκαν γιατί ήταν γραφτό. Στην πέφτουν. Εύκολα. Πολύ εύκολα. Συνήθως ξέρουν τι να πουν. Αλλά κυρίως μία γυναίκα πέφτει εξαιτίας του αέρα που εκπέμπουν. Αυτόν της άνεσης…. Βέβαια με τα νέα οικονομικά δεδομένα, τους κόπηκε λίγο ο τσαμπουκάς, αλλά ακόμα είμαστε σε πολύ πρόωρο στάδιο. Το ΄χουν ακόμα…. Θα καλοπεράσεις μαζί τους γιατί είναι και κουβαρντάδες. Να σου δείξουν ότι μπορούν να σε κυκλοφορήσουν. Και θα σε πάνε στα καλύτερα. Αλλά κάποια στιγμή θα βαρεθείς. Αλλά επειδή το σεξ είναι καλό, μένεις. Κι εσύ αλλά και όλες οι υπόλοιπες που έχει. Ε ναι ταυτόχρονα ντε…. Αν για έναν άντρα γενικά είσαι 100% σίγουρη ότι κερατώνει σε αυτή τη ζωή, για αυτούς να είσαι 800%! Απλά σε κάνουν πολύ εύκολα να θέλεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι εσύ είσαι και καμία άλλη. Στο χέρι σου είναι για το πώς θα το διαχειριστείς…. Εμείς όλες σου λέμε να τρέξεις μακριά!!!

Τέλος, μικρές guest εμφανίσεις έκαναν οι: πολιτικοί μηχανικοί (σε γενικές γραμμές βαρετοί….. Έχουν αυτό το καλλιτεχνικό μέσα τους που θέλουν ντε και σώνε να σου μεταλαμπαδεύσουν για «να γίνεις καλύτερος άνθρωπος». Σε πάνε σε εκθέσεις στο Γκάζι, στο Βερολίνο – δεν είναι κακό αυτό…. – και για ποτό σε μέρη που συνήθως συχνάζει η Παπαρήγα…), οι οδοντοτεχνίτες (καλά παιδιά… Δεν είχαμε παράπονο κανένα, αλλά…. γυναίκες… Τι τα θες;), οι bodyguards (αμέ….. Αλλά κουβαλάνε όλα τα κόμπλεξ της κατώτερης τάξης. Λογικό… Με αυτά που βλέπουν και με αυτούς που προσέχουν…), οι μπαρόβιοι (αδιάφοροι….. τουλάχιστον…. Δεν υπάρχει κάτι πέρα από αυτό που βλέπεις. Την νύχτα… Την ημέρα υπάρχουν πολλές πιθανότητες να απογοητευτείς κιόλας, εκτός από το να βαρεθείς…), οι ξενοδόχοι (μιλάνε μόνο για το ξενοδοχείο τους…..), οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι τραπεζικοί υπάλληλοι (ούτε καν…) και ίσως μερικά επαγγέλματα που ξεχνάω. Είτε συνειδητά είτε όχι….

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων….. Φυσικά και δεν εννοώ ότι η παρέα αποτελείται από τέλειες γυναίκες που τα κάνουν όλα τέλεια και μέσα στην τελειότητα. Απλά αναφέρομαι σε μία συζήτηση που κράτησε κάμποση ώρα και μας προσέφερε άπειρο γέλιο, άπειρες αναμνήσεις (ειδικά στις μεγαλύτερες της παρέας…) και μας γλίτωσε από μία επιστροφή στο σπίτι μέσα στα νεύρα και τα κατσούφιασμα. Δεν είναι κανόνας αυτά, οπωσδήποτε. Αλλά (εντελώς τυχαία να πω?) είχαμε όλες τις ίδιες εμπειρίες στα ίδια επαγγέλματα, οπότε είπαμε να κάνουμε έναν μπούσουλα να δούμε τελικά τι πήγε στραβά….. Φυσικά τα ρίξαμε στους άλλους για να νιώσουμε κάποιες φορές εμείς καλύτερα (ιδιαίτερα εκείνες που κάναμε εμείς το λάθος…). Δε θέλω να μου θυμώσετε οι άντρες. Εξάλλου με αγαπάτε γιατί είμαι η Audrey του Ασπρονησιού και ό,τι το λέω το λέω με αγάπη και χιούμορ (όσο μπορείς να το πεις…..). Σας φιλώ για την ώρα……… Κίσιζ! Πολλά πολλά κίσιζ!!!!!!

 http://blogs.athensvoice.gr/