Για τους περισσότερους, η φωτογράφηση ενός μοντέλου αρχίζει και
τελειώνει στις σελίδες ενός περιοδικού.Για εκείνους όμως τους φωτογράφους, τους συντελεστές και τους δημοσιογράφους οι οποίοι οργάνωσαν, έστησαν και έφεραν εις πέρας την κάθε φωτογράφηση είναι κάτι πολύ παραπάνω. Είναι ένα βίωμα. Και μερικά τέτοια βιώματα θα διαβάσεις εδώ σήμερα....
Ο Πάνος Κοκκίνης και ο Χρήστος Χατζηιωάννου έχουν ένα κάποιο παρελθόν στα ανδρικά περιοδικά. Το ίδιο έχουν φυσικά και οι Μίχαλος, Αναστασιάδης και Δημητρόπουλος, αλλά οι δύο πρώτοι είχαν την τύχη και την υποχρέωση να παραβρίσκονται και στις περισσότερες από τις φωτογραφήσεις των ανδρικών περιοδικών στα οποία εργάστηκαν.
Το ONEMAN αποφάσισε να μοιραστούμε μερικές από αυτές τις αναμνήσεις, μαζί σας.
Όταν η Σάσα Μπάστα βρήκε το Smart της χαραγμένο. Και μετά πασαλείφτηκε με σαντιγύ
Η ώρα ήταν δέκα το πρωί. Περίμενα την Σάσα να κατέβει από το σπίτι της. Το στήσιμο δεν πρέπει να ήταν πάνω από ένα δεκάλεπτο (σημαντικό για Μπάστα αυτό). Κατέβηκε γελώντας γιατί κάποιος είχε γράψει βρισιές στην πόρτα του σπιτιού της με μια μπανάνα. “Περίμενε να πάρω κάτι από το αμάξι και φεύγουμε”. Μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα άκουσα κάτι ανάμεσα σε κραυγή και τσιρίδα. Η πόρτα του Smart έγραφε “καργιόλα”. Ναι. Με “γ”. Αλλά δεν είχε τόση σημασία η λέξη όσο το γεγονός ότι όλο το αυτοκίνητο ήταν γεμάτο χαρακιές.
Την υποψία κλάματος ακολούθησαν νεύρα. Σε όλη τη διαδρομή από την Άνω Γλυφάδα μέχρι το στούντιο στο Παγκράτι η Σάσα ούρλιαζε σχεδόν στο κινητό της. Σε όλους τους φίλους της που πήρε τηλέφωνο. Κι εκεί που σκεφτόμουν από μέσα μου ότι αποκλείεται να γίνει η φωτογράφηση, ο επαγγελματίας Σάσα με έβγαλε λάθος. Μπήκε στο στούντιο σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, πέταξε τα ρούχα της και μας έδειξε πώς πρέπει να βγαίνει μια γυναίκα από μια τούρτα. Για τα 20 χρόνια του περιοδικού MAX.
Η φωτό απαιτούσε σαντιγύ στο στήθος της Σάσας. Σαντιγύ η οποία έλιωνε και έσταζε πάνω της συνέχεια. Σκούπισμα στο στήθος και πάμε ξανά. Νέα σαντιγύ η οποία ξαναέλιωνε. Δεν θυμάμαι πόσες φορές χρειάστηκε να ανατροφοδοτηθεί το στήθος της με σαντιγύ. Και η Σάσα γέλαγε και έπαιζε με την σαντιγύ. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα το ίδιο πρωί. Χ.Χ.
Όταν οι Πακιστανοί πήραν μάτι την Ρία Αντωνίου
Αύγουστος, καύσωνας και τα κλιματιστικά στο στούντιο φωτογραφήσεων στον παράδρομο της Λ. Ηρακλείου παραδίδουν πνεύμα. Και τα δυο ταυτόχρονα. Ένας μίζερος ανεμιστήρας ήταν φανερό –από το make up της Ρίας που άρχισε να στάζει- ότι δεν μπορούσε να κάνει την δουλειά, οπότε καταφύγαμε σε μια λύση ανάγκης. Άνοιξε μέχρι την μέση η γκαραζόπορτα του στούντιο, η οποία ήταν αρκετά μεγάλη για να φωτογραφίζουμε αυτοκίνητα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι, την ίδια ακριβώς ώρα, σχόλασαν οι δεκάδες Πακιστανοί από την διπλανή βιοτεχνία ρούχων. Οι οποίοι και άρχισαν να κόβουν βόλτες πάνω κάτω, στην προσπάθεια τους να δουν τι συμβαίνει μέσα. Στο τέλος αναγκάστηκα (όντως ο μόνος περιττός από το συνεργείο) να πάρω μια λευκή πλαστική καρέκλα και να κάτσω ακριβώς έξω από την πόρτα. Από αρχισυντάκτης, σεκιούριτι. Αλλά τι τα θες, έχει πισωγυρίσματα αυτή η ζωή. Π.Κ.
Όταν η Όλγα Φαρμάκη ξάπλωσε γυμνή στο ελικοδρόμιο με 5 βαθμούς Κελσίου
Η πρόγνωση καιρού μιλούσε για ηλιοφάνεια με 15 βαθμούς Κελσίου. Ναι, στην Αθήνα ίσως. Αλλά στο ελικοδρόμιο στο Κορωπί όπου είχε κανονιστεί η φωτογράφηση της Όλγας ο καιρός είχε αποφασίσει να την τυραννήσει. Οι περισσότερες λήψεις έγιναν είτε μέσα στο ελικόπτερο είτε μέσα στο υπόστεγο. Αλλά μία λήψη απαιτούσε η Όλγα να ξαπλώσει στο τεράστιο “H” που υποδεικνύει τον χώρο προσεδάφισης.
Τυλιγμένη με ένα jacket ξάπλωσε στο έδαφος. Το έβγαλε μόνο για την λήψη. Μακάρι να είχα την εικόνα με τους 7 μαντράχαλους και την μία make-up artist να είμαστε τυλιγμένοι σε χοντρά μπουφάν την ώρα που η Όλγα πόζαρε χαλαρή στο φακό. Χ.Χ.
Όταν μαζεύτηκαν οι πιο ωραίες γυναίκες στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα
Θεωρητικά, είναι ευτυχία από το Θεό να βρίσκεσαι εγκλωβισμένος μαζί με 20 από τις ωραίοτερες Ελληνίδες στο ίδιο σημείο (σ.σ. για τις ανάγκες μιας φωτογράφησης του Nitro με θέμα τις ωραίοτερες γυναίκες της Ελλάδας, από την οποία πρόκυψε ένα πορτοφόλιο 24 σελίδων και 3 διαφορετικά εξώφυλλα). Στην πραγματικότητα ήταν οι πέντε πιο εφιαλτικές ώρες της ζωής μου. Βλέπεις, ενώ το πρόγραμμα της φωτογράφησης (η μεγαλύτερη στην οποία έχω πάρει μέρος στην ζωή μου) ήταν μελετημένο έτσι ώστε ποτέ να μην συναντήσει στο στούντιο φωτογραφήσεων μια κάποια άλλη που δεν συμπαθεί, οι καθυστερήσεις ήταν από την αρχή τόσο μεγάλες, που κατέληξαν να είναι όλες μαζεμένες σε διπλανά καμαρίνια. Και εγώ, ο τρελός του χωριού, που πήγαινε και ζητούσε διαδοχικά συγνώμη από την καθεμία για την καθυστέρηση. Και στην συνέχεια τις άκουγα να μου ψιθυρίζουν στο αυτί πράγματα τύπου ‘Τι κάνει αυτή η χοντρή εδώ. Είναι δυνατόν να θεωρείς ΑΥΤΗ, το τσόλι, ωραία;’. Π.Κ.
Όταν η Εύα Λάσκαρη ανέβηκε στο άλογο γυμνή
Είναι πολύ διαφορετικό να φοράς ένα παντελόνι ιππασίας και μπότες για να ανέβεις σε ένα άλογο και διαφορετικό να φοράς μόνο ένα στρινγκ. Όλα όμως κυλούσαν ομαλά. Το άλογο έτρωγε τα ζαχαρωτά του (τίγκα στο ηρεμιστικό θα ήταν, δεν εξηγείται αλλιώς) , η Εύα έπαιρνε κουράγιο από τους παρευρισκόμενους και ο Παντελής Ζερβός προσπαθούσε να βρει την λήψη.
Στον αχυρώνα πιο δίπλα έβλεπες 4 ζευγάρια μάτια να κρυφοκοιτάνε. Ήταν οι εργαζόμενοι στον ιππικό Όμιλο που είχαν συνηθίσει να βλέπουν την Εύα στον χώρο αλλά όχι γυμνή σαν την πρωτόπλαστη.
Εκείνος που είχε γουρλώσει πιο πολύ απ' όλους τα μάτια ήταν ο εκπαιδευτής. Ζλάταν, Ζόλταν, κάπως έτσι, δεν θυμάμαι. Ο οποίος βοηθούσε την Εύα να ανέβει και να κατέβει από το άλογο. Στην τελευταία λήψη η Εύα πήγε να πέσει από το άλογο. Και ευτυχώς ήταν εκεί ο σωτήρας και την έπιασε. Με το ένα χέρι στο στήθος και το άλλο στο γοφό. Χ.Χ.
Όταν o Γαλάτης μου τραγουδούσε κρατώντας ένα αμφορέα
Ότι ο Γιάννης Γαλάτης είναι μεγαλο-ιδιοκτήτης ακινήτων είναι γνωστό. Ότι ένα από αυτά είναι κάτι σαν η πρώην καλοκαιρινή έπαυλη της βασιλικής οικογένειας στην Ραφήνα, εκεί όπου φιλοξενούνταν επισκέπτες όπως η πριγκίπισσα Σοράγια και η Μαρία Κάλας, ήταν κάτι που ομολογώ πως δεν το γνώριζα. Αλλά το διαπίστωσα με έκπληξη, οχτώ η ώρα το πρωί Δευτέρας. Όπως διαπίστωσα ότι το εν λόγω κτίσμα βρίσκεται 300 μέτρα από εκεί που κατοικεί ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Σκέψου ότι ρώτησα τους άντρες της ασφάλειάς του για το που έπρεπε να πάω. Η φωτογράφιση ήταν μια της Νάταλι Θάνου. Αλλά το ενδιαφέρον ήταν στα παρελκόμενα. Στον αμφορέα που βρήκα πεταμένο στον καναπέ (δεν ξέρω τι ηλικίας ήταν, ούτε αν ήταν αληθινός ή ψεύτικος. Τα ακούς αρχαιολογική υπηρεσία;), επειδή, όπως μου εξήγησε ο σχεδιαστής, τον άφησαν εκεί αυτοί που ήρθαν να φτιάξουν στο τηλέφωνο. Και στο χιτ του, το ‘Ασπρονήσι’ που μου τραγούδησε ενώ οι υπόλοιποι ασχολούνταν με την Ναταλί. Επαναλαμβάνω. Όλα αυτά στις οχτώ το πρωί. Και χωρίς να έχω πιεί γουλιά καφέ ακόμη. (Αν και, για να είμαι δίκαιος, οφείλω να τονίσω το πόσο απλόχερα φιλόξενος ήταν γενικά). Π.Κ.
Όταν η Χρύσα Δρακάκη ακούμπησε το στήθος της σε εκείνο της Ευγενίας Γκιζέλη
Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσουν δύο γυναίκες το στήθος τους η μία στην άλλη; Και πόσο λογικά είναι για έναν φωτογράφο να διαλέγει ποινής η θηλή θα πάει από πάνω και ποιανής από κάτω; Όλα αυτά τα δύσκολα και παράλογα συνέβησαν σε ένα στούντιο στην Πεύκη. Εκεί που ο Βαγγέλης Παλαμάρης προσπαθούσε να κάνει ένα χωροταξικό πλάνο για το στήθος και των δύο. Και πίστεψέ με, όταν δεν μιλάμε ξέρω γω για πορνοστάρ που έχουν συνηθίσει να κάνουν τέτοια, αλλά για δύο κολλητές φίλες που πρέπει να αρχίσουν να αγκαλιάζονται και να χαϊδεύονται γυμνές, το μόνο που δεν είναι εύκολο είναι να τις κάνεις να σοβαρευτούν και να μην γελάνε.
Και όχι, δεν αγγίζονταν παθιασμένα. Δουλειά έκαναν. “Πρόσεχε φαίνεται η ρώγα σου”, “πίεσε πιο πολύ το στήθος σου”, “ανέβασε το στήθος σου πάνω από το δικό της” και άλλα τέτοια ξενέρωτα που ήταν ικανά να χαλάσουν οιαδήποτε ανδρική φαντασίωση είχε καλλιεργηθεί στους περαστικούςπου έριχναν κλεφτές ματιές στο ημιυπόγειο στούντιο. Χ.Χ.
Όταν έγινε η Μεγάλη Απόβαση των φωτογράφων στα Λεγραινά.
Η μοναδική παραλία που μπορείς να κάνεις σέξι φωτογράφηση στην Αττική το καλοκαίρι είναι τα Λεγραινά. Κάτι εντελώς γνωστό σε όσους έχουν δουλέψει σε περιοδικά. Γιατί είναι απόμακρη, αρκούντως ερημική (τις καθημερινές), με άμμο που φωτογραφίζεται ωραία και κάποια σκόρπια βράχια για εναλλαγή. Δυο χρόνια πριν όμως, ήρθε η καημένη και μποτίλιαρε. Στην μια άκρη ήμουν εγώ ως Nitro μαζί με την Χριστίνα Μουστάκα, εκατό μέτρα πιο πέρα τα παιδιά από το Esquire με την Ελένη Φουρέιρα και λίγο πιο πέρα το Max με κάποια που δεν θυμάμαι. Όλοι να κυνηγούν το ίδιο φως και το ίδιο τετραγωνικό σημείο απείραχτης άμμου. Ναι, ήταν τόσο γελοίο όσο ακούγεται. Σε σημείο που θυμάμαι να σκέφτομαι (και μετά να ξεστομίζω) ότι ‘Αν τύχει και πνιγεί κανείς λουόμενος και ζητήσει γιατρό, την έκατσε. Αν όμως κατά τύχη ζητήσει φωτογράφο ή στιλίστα, θα εκπλαγεί ευχάριστα'. Π.Κ.
Όταν η Χριστίνα Στεφανίδη έκανε τρεις ορόφους να μαζευτούν σε ένα γραφείο
Δεν ήταν φωτογράφηση. Ήταν ραντεβού στα γραφεία του MAX. Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα δει τόσα λιγούρια μαζεμένα. Τρεις όροφοι στα γραφεία στο Γέρακα μαζεύτηκαν στο ισόγειο. Όλοι πέρναγαν τυχαία. Να πουν κάτι, να πάρουν κάτι, να μαζέψουν καφέδες, να πουν ένα ανέκδοτο. Το θέαμα; Η 17χρονη τότε Χριστίνα Στεφανίδη, με κοντό τζιν σορτσάκι και ένα λευκό t-shirt από το οποίο ξεπεταγόταν το στήθος της. Είχε έρθει να υπογράψει τις φωτογραφίες της για το επετειακό τεύχος των 18 χρόνων του MAX.
Σε κάθε επίκυψη για υπογραφή έβλεπες 30άρηδες και 40άρηδες να χασκογελάνε σαν σχολιαρόπαιδά που είδαν για πρώτη φορά σουτιέν. Η Χριστίνα ήταν προκλητική εκείνη τη μέρα. Ήξερε από πολύ μικρή ότι το σώμα της δεν χρειαζόταν να είναι γυμνό για να προκαλέσει. Αρκούσε ένα στενό μπλουζάκι και ένα κοντό σορτσάκι. Χ.Χ.
Όταν η Τζούλια Αλεξανδράτου σταμάτησε την κυκλοφορία των φερι μποτ
Μια αποθήκη στο λιμάνι ήταν η μοναδική εναλλακτική που καταλήξαμε να έχουμε, όταν το προηγούμενο location (μια στέγη κτιρίου στο Χαλάνδρι) φάνηκε πολύ αδιάφορο στην φωτογράφο. Παραδόξως η Τζούλια, που ποτέ της (από την πρώτη ως την τελευταία φωτογράφηση που έχει κάνει στην ζωή της) δεν ανεχόταν να την τραβάμε και να την τραβολογάμε για πολύ ώρα, δέχτηκε. Μιάμιση ώρα μετά ήμασταν όλοι στο λιμάνι. Η Τζούλια, ο φωτογράφος, ο ταξιτζής που θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε ως προπ και μια εντυπωσιακή τρανς (κομπλέ με την ασημένια SLK της) που είχε δεχτεί να συμμετέχει. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι εκείνη την ώρα σχόλαγαν εκατοντάδες λιμενεργάτες. Ενώ, ταυτόχρονα, ο εξωτερικός τοίχος της αποθήκης, πάνω στον οποίο ξάπλωνε γυμνή η Τζούλια, ήταν σε κοινή θέα από τα διερχόμενα φερι μποτ. Και εντάξει, τους εργάτες τους παρακαλούσες και έφευγαν. Με τους οδηγούς των φερι μποτ όμως, που απλά τα σταματούσαν στην μέση για να βγάλουν φωτογραφίες οι επιβάτες τους, τι ακριβώς μπορούσες να κάνεις; Π.Κ.
Όταν η Σύλβια Παπαδάκη συνάντησε την Αγγελίνα Ματαλιωτάκη
Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από την μία η μαθημένη σε φωτογραφήσεις Σύλβια και από την άλλη η σχετικά άπειρη Αγγελίνα. Τοποθεσία: Μύκονος. Το MAX ετοίμαζε το καλοκαιρινό του τεύχος εκεί. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο κορίτσια ήταν χαώδης. Η Σύλβια ήξερε να ποζάρει. Η Αγγελίνα δεν ήξερε. Η Σύλβια ήταν χαλαρή, επαγγελματίας και ήρεμη. Η Αγγελίνα ήταν ένα κορίτσι που είχε έρθει στη Μύκονο να περάσει καλά.
Εκεί που οι δύο τους συναντήθηκαν ήταν στα μάτια των περαστικών. Όταν αφήσαμε το 20μελές team του MAX που έπινε ποτό στα Άστρα για να κάνουμε βόλτα στη Χώρα. H Αγγελίνα αριστερά, η Σύλβια δεξιά και ο γράφων στη μέση. Ειλικρινά ένιωθα ότι ακόμα και να μου είχε καρφώσει κάποιος ένα μαχαίρι στο μέτωπο, πάλι κανείς δεν θα κοίταγε εμένα. Χ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου