Tου Αντώνη Παπαγιαννίδη Μια παραίτηση που ουδέποτε υπεβλήθη, ούτε καν συζητήθηκε. Και μια παραίτηση που υπεβλήθη μεν, δεν έγινε αρχικά δεκτή, μπήκε σε συζήτηση αλλά άρχισε να σούρνεται – με τρόπο που δείχνει ότι ήταν «μια ακόμη ελληνικού τύπου παραίτηση»: προς το θεαθήναι.
Το παράξενο δίδυμο που υπαινισσόμαστε, Χρήστου Παπουτσή-Παύλου Γερουλάνου, μας έφερε στον νου την περίπτωση....
εκείνη των βασιλικών πριγκίπων, που στην άδοξη εκστρατεία του 1897 είχαν βρεθεί επικεφαλής (ως πρίγκιπες μόνον επικεφαλής μπορούσαν να είναι…) του Στρατού, με τις στολές και τα παράσημα και τα άλογά τους. ενώ μετά την ήττα στην Θεσσαλία απλώς χάθηκαν στα Ανάκτορα, και επανήλθαν στο προσκήνιο όταν το Κίνημα του Γουδή, το 1909, είχε σαν μια από τις απαιτήσεις του να πάψουν να έχουν οι βασιλικοί πρίγκιπες οποιονδήποτε ρόλο στην ιεραρχία του Στρατού της εποχής. Επιτυχώς το απαίτησαν: έκτοτε, το είδος «βασιλικός πρίγκηψ» εξέλιπε…
Πού βρίσκουμε την αναλογία; Ω, σκεφθείτε λιγάκι! Ο πρόεδρος της ΕΦΕΕ και μέγας τιτλούχος της ΠΑΣΟΚικής νομενκλατούρας Χρ. Παπουτσής, ούτε που διενοήθη να υποβάλει παραίτηση όταν λαμπάδιασε η Αθήνα – αρκέσθηκε σε «δηλώσεις», με σπουδαίον ύφος, στις τηλεοράσεις. Είχε άλλωστε ασκηθεί, με την επί Σημίτη υπουργική του θητεία στο Εμπορικής Ναυτιλίας, θητγεία που επιστέφθηκε από το ναυάγιο του «ΣΑΜΙΝΑ» : ούτε και τότε υπήρξε ζήτημα παραίτησης (μετρούσαμε, δε, τότε, νεκρούς-πνιγμένους: τώρα δεν είχαμε ούτε ένα νεκρό-καμένο…), φυσικά δε ουδ’ επί στιγμήν διενοήθη ο τότε Πρωθυπουργός να ξεροβήξει ρωτώντας τον τι πρόθεση θα είχε, να αναλάβει την - πολιτική, φυσικά! – ευθύνη για το χάος. Όπως, και τώρα, ματαίως διηρωτάτο ο κοσμάκης αν θα του ζητηθεί οποιαδήποτε εκδήλωση ευθύνης.
Ο φίλος του τέως Πρωθυπουργού, στενός δε συνεργάτης του, Παύλος Γερουλάνος – με όνομα βασιλικόν , άλλωστε – έκανε με την ληστεία τού (δεύτερης γραμμής η λεία, όμως εντυπωσίασε την υφήλιο, πέρα από τα δικά μας κροκοδείλια δάκρυα) Παλαιού Μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας, μερικές βδομάδες μετά την (πολύ πιο στοχευμένη, ήδη λησμονημένη) κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη το σωστό. Τι; Υπέβαλε παραίτηση. Ύστερα, άρχισαν να περνούν οι ώρες. Ανέλαβε επιτόπια έρευνα ο υπουργός, κάτι σαν μονοπρόσωπη ΕΔΕ. Ανέλαβε να ενημερώσει τον Πρωθυπουργό, ο οποίος – με βαρύ όντως πρόγραμμα λόγω PSI-Plus και Eurogroup: σε Κυβέρνηση ειδικού σκοπού προεδρεύει – ανέλαβε να το σκεφθεί.
Την ίδια στιγμή, ο Γερμανός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κρίστιαν Βουλφ υπέβαλε και παρευθύς ενεργοποιούσε την παραίτησή του για υπό διερεύνηση οριακό οικονομικό σκάνδαλο, σκορπώντας αισθήματα αγαλλίασης στην Ελλάδα, που διάβολε! βρέθηκε ένας Γερμανός, των Μέρκελ-Σώϋμπλε-Ρέσλερ άνθρωπος, να σπιλώνεται πανηγυρικά.
Όμως εκεί, τα δημοκρατικά απονεμόμενα αξιώματα δεν έχουν την χροιά του βασιλικού πρίγκιηπος όπως σ’ εμάς. Και, μην ξενίζεσαι με τον όρο, φίλε αναγνώστη: εξίσου βασιλική είναι για τα Ελληνικά πράγματα η ρίζα του φοιτητικού συνδικαλιστή/κομματικού στελέχους («τον αγαπούσε ο Αντρέας») και του προεδρικού φίλου («παιδική φιλία με τον Γιώργο»).
*Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου