Πως νικάς το θάνατο στην ίδια του τη παρτίδα; Περνάς μέσα από το κωλόμπαρό του, κάθεσαι στο τραπέζι του, τον μεθάς και ύστερα αφού τον έχεις φιλήσει στο στόμα, του κλείνεις το μάτι ειρωνικά και φεύγεις, αφήνοντάς τον διαλυμένο να τρεκλίζει σε μια κόκκινη καρέκλα παρέα με το σκύλο του στα πόδια. Ο Charles Bukowski, αυτό το άγιο ρεμάλι, κάθισε σε αυτό το τραπέζι για χρόνια, ήπιε ότι κι αν του πρόσφερε ο σκύλος, γάμησε όλες τις μαιτρέσες του διαβόλου, έγραψε για να μη τρελαθεί και τελικά κατάλαβε πως η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' τη κόλαση.
Ωμός, ειλικρινής μέχρι το κόκαλο, αυτοσαρκαστικός, γυναικάς και αδίψαστος πότης. Τρελός, δίχως κανένα φόβο στο μεδούλι του, χιούμορ που έκρυβε μέσα του συνέχεια την αυτοχειρία και την άρνηση. Ένας άνθρωπος που έκανε όλες τις δουλειές για να πληρώσει το κρεβάτι του και τους τέσσερις τοίχους που φώλιαζαν τη μοναξιά του, να πληρώσει το μεθύσι του και να σταθεί αχόρταγος μπροστά σε μια Remington μέχρι να διαλύσει τα πλήκτρα της ώστε να ξεβρομίσει το μυαλό του. Έγραψε για να διαβάσει κάτι που να έχει ενδιαφέρον, έγραψε για να μη τρελαθεί, έγραψε για νά 'χει κάτι νόημα. Πολλοί θα πουν πως ήταν μοναχά ένας βωμολόχος συγγραφέας. Ο ίδιος αυτοβαφτίζεται ποιητής και δίνει μια γερή κλοτσιά στο κώλο σε όλους αυτούς τους παλιάτσους που ζύγωσαν τη ψευτιά τους μέσα από βιβλία ανούσια και δίχως πάθος.
'Εγραψε αμέτρητα ποιήματα, ήπιε ολόκληρες θάλασσες αλκοόλ, έκανε έρωτα με διάφορες γυναίκες, άσχημες και μη, μισήθηκε κι αγαπήθηκε, μίσησε κι αγάπησε, δε γνώρισε ποτέ το συμβιβασμό, τζόγαρε με όλους και με όλα, αγνόησε το φόβο και το θάνατο. Έμελλε να γίνει αγαπημένος συγγραφέας και ποιητής όλων των μπεκρήδων και των τρελών, των μόνων αγίων που έχουν μείνει πάνω στη γη, όπως έγραφε και σ' ένα του ποίημα. Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1920 και πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από λευχαιμία στο νοσοκομείο του Σαν Πέντρο, αφού πρώτα είχε ρίξει αρκετές κλοτσιές στ' αρχίδια του χάρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου